مراحل طراحی و اجرای غرفه سازی در نمایشگاه بین المللی

 

طراحی و اجرای غرفه های نمایشگاهی اساسا با فرآیند معماری متفاوت است. به جهت ویژگی های خاصی که غرفه سازی داراست آن را از طراحی معماری متمایز کرده و نمی توان مدعی بود که معماران همگی قادر به طراحی غرفه های نمابشگاهی نیز هستند.

در ادامه مختصری درباره ویژگی های غرفه سازی و همچنین معرفی آن می پردازیم.

نقاشی های آبرنگ مینا یاسمی

 

مینا یاسمى متولد ١٣٧٣، دانش آموخته استعداد درخشان کارشناسى مهندسى معمارى و کارشناسى‌ارشد معمارى- معمارى از دانشگاه تهران است. وى از سالهاى ابتدایى تحصیل به عنوان نویسنده در رسانه ى دیجیتال "معمارى ما" فعالیت کرده است. تمرکز او بر معمارى ایران، معرفى و بررسى بناهاى ایرانى بوده است. همچنین از سال ٩٤ تا کنون به عنوان طراح و مجرى پروژه هاى مختلف نمایشگاهى و طراحى داخلى با شرکت ها و اشخاص مختلف همکارى کرده است. وى در سال‌هاى ٩٦ و ٩٧ در طراحى، تولید و مارکتینگ محصولات شرکت "طراحى و تولید هشتى" همکارى داشته است. 
وی از سال 96 فعالیت طراحی و نقاشی را به صورت جدی آغاز نمود و در حال حاضر، در کنار طراحى داخلى و طراحی محصولات، زمینه‌ى اصلى فعالیت او نقاشى و هنر تجسمی است. در این مطلب تعدادی از آثار او که با تکینک آبرنگ اجرا شده اند، دیده می شود. برای مشاهده ی کامل همه ی آثار و اقدام به خرید هر یک، می توانید از طریق وبسایت hyStudio.ir اقدام نمایید.

همچنین برای مشاهده ی آثار و ارتباط با هنرمند، می توانید به اینستاگرام، آدرس @mina.yasemi مراجعه فرمایید.

کیفیت فضایی نو در معماری داخلی گذشته ایران

 

معماری ایران، سرشار از اتفاق های نو و نوآورانه است. باوجود اینکه معماری شاخص «ایرانی» متعلق به گذشته است اما همچنان تازگی دارد. کیفیت های فضایی در آن رخ داده که امروزه کمتر به ذهن معمار معاصر می رسد. مثال این امر، این حیاط است. متعلق به خانه طباطبایی ها در شهر کاشان؛ حیاطی سرشار از زیبایی، نوآوری، حرکت و درعین آرامش است. سکون باوجود مرکزگرایی حیاط حس می شود. اما قابی از آسمان که هر روز و شب یک رخ دارد آن‌را پر از تنوع و هیجان کرده است. قابی که حرکت زمان را با عبور ابرها، شب و روز و حرکت سایه ها به نمایش می گذارد. دریچه ای به زندگی طبیعت، به زندگی خارج از خانه و یا زندگی شهر. همه در آغوش حیاط خانه آرام گرفته اند و زندگی در خانه را از کسالت خارج کرده است.
اما کمی درباره رنگ بگویم، چقدر این خاک درکنار این آسمان آبی معنای کاملی پیدا کرده است. بنایی از جنس خاک از زمین برافراشته تا آسمان آبی را این چنین قاب کند. و سهم این حیاط از گنبد آسمان، همین دایره ی زیباست. همین قاب کافی است تا نور به درون بتابد و بخش هایی از خانه را در طول روز به طور مدام روشن یا تاریک کند. سایه ی درون خانه باوجود نور روی سطوحی از نما، معنادارتر و آرامش بخش تر شده.  و درباره فرم، اینکه تمام خطوط گرداگرد این قاب ارزشمند چرخیده تا خود را به لبه ی دایره برساند و بتواند بیشترین بهره را از جوار آسمان ببرد. و از طرفی رشته ها از گسسته شده تا اجزای خانه را، گشایش ها، پنجره ها و طاق ها را تعریف نموده است. خلاصه به نظر می رسد همه چیز درکمال است. تنها باید کمی درنگ کرد. بماند که هیچگاه نمی توانیم قدر معمارِ این حیاط تأمل کنیم.     
اردیبهشت ۱۴۰۰، 
کاشان، ایران
______
عکس متعلق به سفر دیماه ۱۳۹۹

استارت‌آپ‌ها، پیام‌آوران عصر جدید

یادداشت زیر در سایت کوبه منتشر گردید.

چند سال پیش وقتی مشغول وب‌گردی بودم با یک سایت فروش کتاب آشنا شدم. آدرسش قم بود و خرید آنلاین داشت. تعلل کردم و و چند روز بعد گذرم به قم افتاد. به یاد کتا‌ب‌ها افتادم. فرصت را غنیمت شمرده و ترجیح دادم حضوری به کتاب‌فروشی بروم. دوباره سایت خوش آب و رنگش را باز کردم. آدرس را پیدا کرده و به راه افتادم. چند دقیقه بعد به فروشگاه رسیدم. ساختمانی یک طبقه بود و در کوچه‌ای کم‌تردد و خلوت قرار داشت! مساحت کتاب‌فروشی به زور به ۱۲ متر می‌رسید. هاج و واج به بَرِ ۳ متری‌ ساختمان زل زده بودم. نمی‌توانستم باور کنم که آن فروشگاه جذابی که برای خودم به تصویر کشیده بودم فقط ۱۲ متر از سطح زمین را اشغال کرده باشد!
از آن روز چند سالی گذشته و حالا وابستگی ما به فضای مجازی بیش‌تر شده است. کسب و کارهای بیش‌تری به‌وجود آمده که اصالت را به فضای مجازی می‌دهد. تداعی‌ ما از آن‌ها حداقل در وهله اول از جنس معماری نیست! بعید است که تصویری از ساختمان مرکزی اسنپ، دیجی‌کالا یا فیدیبو برایتان تداعی شود و قرار هم نیست که این‌چنین باشد. جالب این‌جاست که این کسب و کارها در دوره‌ای رونق گرفته که به موازات آن مال‌های عظیمی که نماد توجه به معماری است در حال ساخته شدن است. این تضاد را باید در دوگانگی جهان خاکی و عالم مجازی دانست. مناسباتی پدید آمده که ارزش‌های دوگانه‌ای را بر زندگی و کسب و کار تحمیل می‌کند. در هر دو هویت داریم؛ تفریح، خرید و تعامل می‌کنیم. وقتمان را به هر دو اختصاص می‌دهیم و در واقع حالا دیگر اهل هر دو جهانیم.

مدت تالیف پست: 240 دقیقه / مدت خواندن پست: 6 دقیقه 

ام القری

 

تصویر: تهران از دیدگاه معماری قدرت (برج میلاد) – عکس از حسنی عجمی

۱- حاشیه

شاید غیر قابل باور باشد که تا کم‌تر از صد سال پیش، سیستم اداری حکومت مرکزی ایران به دو منشی و یک کیف دستی خلاصه می‌شده   و امروزه، آسمان‌خراش‌های زیادی برای این کاربری ساخته می‌شود. تغییرات کالبدی، بازتاب‌دهنده‌ی تحولات رویکردی است. اما سوای این تغییرات سریع و سرسام‌آور که نمودی از تکامل سیاسی است، تهران جهان‌بینی‌های متفاوتی را تجربه کرده و پایتخت سه حکومت مختلف با آرمان‌های مختلف بوده است. تهران معاصر، قطب توجه قدرت‌ مرکزی است و رسالت معماری آن بزرگ‌تر از شهر تهران و به اندازه‌ی آرمان‌های قدرت مرکزی است. معماری ذاتا سیاسی نیست، اما ابزار سیاست می‌شود. برای درک بهتر رابطه‌ی معماری و قدرت –به عام‌ترین معنا- باید به گویاترین تجربه‌های تاریخی معاصر توجه نمود.

مدت تالیف پست: 300 دقیقه / مدت مطالعه: 15 دقیقه

هنر مردمی: کلیدی برای بازتعریف هنر ایرانی

 

من ادعا می‌کنم که شما هنرمندید؛

چه یک دانشجوی معماری باشید یا یک رهگذر در عالم وب! منظورم این است که با این حد از گستردگی ابزارها و امکانات، خیلی سخت است که یک اثر هنری خلق نکرده باشید. یعنی تا الان با گوشی‌تان یک عکس زیبا نگرفته‌اید؟! طبیعی است که وقتی که از صبح تا آخر شب توسط کانال‌ها و اینستاگرام، مدام تصاویر زیبا و موسیقی ببینید و بشنوید، «شاخک‌های هنردوستِ شما» حساس شود. شما با ابزارهای قدرتمند بیانِ هنر فقط چندمگابایت فاصله دارید و می‌توانید به راحتی دانلودشان کنید! گاه احساس می‌کنم که ما تعداد زیادی هنرمند آماتوریم که گرد یکدیگر جمع شده‌ایم. درست که -با توجه به گسترش ابزار‌ها- امروزه تعداد هنرمندان آماتور نسبت به ادوار گذشته بسیار بیش‌تر شده، اما همیشه‌ و در طول تاریخ تعداد هنرمندان خیلی بیش‌تر از آن است که می‌پنداریم. نام چندانی از آن‌ها باقی نمی‌ماند و آثارشان فراموش می‌شود و معمولا آن‌هایی جاوید می‌شوند که برای قدرت و حکومت تلاش کنند و آثارشان مقیاسی بزرگ‌تر و اهدافشان هم‌سوی با حکومت باشد و این مساله در حوزه معماری پررنگ‌تر هم می‌باشد. ملامتی نیست که کسی نام هنرمندان آماتور را به‌خاطر نسپارد؛ ولی این‌که تمام هنر و هنرمندان آماتور بعنوان یک جمعیت بزرگ فراموش شوند بحران‌آفرین است. بیایید تا تبعات این بی‌توجهی را بررسی کنیم...

مدت تالیف پست: 200 دقیقه / مدت مطالعه: 10 دقیقه

نقدی بر آثار بهایی حسین امانت

اما معماری بهایی؛ جدا از بحث اخلاقی و اجتماعی که چقدر بهاییت را می‌توان یک مسلک گرفت، یک معمار بهایی چنین عقیده‌ای دارد؛ بنابراین با دینی روبروییم که با توجه به ایرانی بودن پیامبرش و نزدیکی تعالیم کلی آن با اسلام انگاری که دینشان، یک نوگرایی ایرانی-اسلامی است و از این جهت شاید معماری اش هم قابل الهام و قابل بررسی باشد که در عبادتگاه «لوتوس» کاملا مشهود است. اما نکته‌ی قابل توجه، سبک معماری ای است که امانت برای بعضی اثار بهایی خود انتخاب کرده: نئوکلاسیک رومی و نه ایرانی یا اسلامی!

کاریکاتورهای آموزش عرفی

از قرن هجدهم که فنون نو وارد معماری شد، آدمی اجازه یافت تا از برخی محدودیت‌هایی که تا پیش از آن طبیعت جلوی پایش گذاشته بود، گذر کرده و ساختمان‌هایی بزرگ‌تر و با تناسباتی جدید بنا کند. تحولاتی که در حد تغییر سبک نماند و لازم بود تا معماران از سنت های خویش دست کشیده و به تجربه بکوشند تا ساحت‌های اجتماعی، فرهنگی و زیبایی‌شناسانه‌ را بازتعریف کنند. بدنبال این تغییرات، شرایط ایجاب می‌کرد تا آکادمی‌های آموزش معماری با رویکرد جدید تاسیس گردد که آغاز آن در ایران همگام با تولد رشته‌ی مهندسی معماری در دانشگاه تهران بود. اما بیاییم و در رویکرد آموزشی خویش مداقه کنیم:

از خشت تا خدا: پادشاهی که عدالت را فراموش کرد

1- تجربه‌ی ساخت خانه‌ی ایگلویی

 به لطف بارش نعمت الهی و سفید پوش شدن تهران، «کودک درون برف»مان فعال شد. من هم از فرصت استفاده کردم و خانه‌ی «ایگلویی» ام را بنا کردم.

مدت تالیف پست: 120 دقیقه - مدت مطالعه: 10دقیقه 

معماری زمینه گرا در طراحی مدرسه و طراحی دادسرای خانواده

روزبه. مدرسه ای که با 803 دانش آموز در پنج مقطع پیش دبستانی، دبستان، راهنمایی، دبیرستان و پیش دانشگاهی فعالیت داشته و دارد و در سال 1368 شروع به فعالیت کرده است. اما چطور ممکن است بعد از 28 سال از زندگی این مجموعه در کانون بافت مسکونی، مجوز ساخت یک مجموعه اداری بلند مرتبه در باغ همجوار مدرسه و یک دادسرای خانواده در کوچه ی مدرسه، روبروی در مجموعه راهنمایی صادر شود؟

تعالی معماری زمینه گرا چگونه در زندگی یک مدرسه و دادسرا به شکوفایی خود می رسد؟

مدت تالیف پست: 300 دقیقه/ مدت خواندن پست: 12 دقیقه

آیا مردم دروغ بعدی را باور می‌کنند؟

وقتی که بحث پرونده ی آموزش معماری باشد توجهمان بیشتر معطوف به آموزش تخصصی و دانشگاهی می‌شود. در حالی که آموزش می‌تواند معنای کلی گرفته و تمام جامعه را پوشش دهد. آن هم وقتی که صحنه‌ی هنرنمایی ما و بساز بفروش ها به وسعت یک شهر باشد و تماشاچیانش مردمی به وسعت یک جامعه. بیایید این‌بار با مخاطبان معماری روراست باشیم و آن‌ها را وارد صحنه کنیم. شاید کلید اصلاح شهر در دستان مردم باشد. 

مدت تالیف پست: 360 دقیقه، مدت خواندن پست: 15 دقیقه

آموزش معماری در جامعه­ ی امروز

خطی که از معمار برجای می­ماند و اثری که معمار طراحی می­کند برآمده از برسنج­های (پارامترهای) مختلفی بوده و هست که با گذشت زمان کم و زیاد شده­ اند و اشکال جدیدتری به خود گرفته ­اند. نکته ­ی کلی آن است که عوامل اثرگذار بر شکل ­گیری این برسنج­ها امروز احتمالا متعددتر از هر زمان دیگری در سیر تجربیات بشر است. در زمانه­ ای که اضداد متعددی در جوامع انسانی کنار هم گرد آمده ­اند، یک شاگرد معماری باید حوزه ­های مهم را شناسایی  و اطلاعات موثر را از میان انبوه اطلاعات و حوزه­ های گوناگون فراخوان کند. اما پرسش اصلی این نوشتار آن است که هدایت و راهبری این شاگرد چگونه باید صورت بگیرد؟ نقش استاد و راهبر در پرورش قوه ­ی درک و تحلیل شاگرد چیست و اساسا چقدر این امر قابل آموزش است؟

مدت تالیف پست: 100 دقیقه / مدت خواندن پست: 7 دقیقه

پرسش‌های پرتکرار: واقعا در دانشگاه چه چیزی یاد گرفتیم؟

بعضی وقت‌ها حس آن دانش‌آموز اول دبستانی‌ای را دارم که هیچ‌گاه خودش را با چهارم پنجمی‌ها مقایسه نکرد. زیرا هیچ چیزی نتوانست به او بفهماند که فاصله‎ی بین او و پایان دبستان آن‌قدرها هم نیست. الا گذر زمان! حالا هم دقیقا به همان نقطه رسیده ام. زمان بار دیگر به من فهمانده که فاصله‌ام با پایان کارشناسی آن قدرها نیست. (نگارنده یک سال چهارمی است!)

اما ماجرا یک تفاوت بسیار جدی دارد:

مدت تالیف پست: 90 دقیقه/ مدت خواندن پست: 5 دقیقه

پدیده ای به نام خرید توان معماری در دانشجویان معماری ما

زمانی پدیده ای وجود داشت به نام استاد و شاگرد و داستان هفت خوان رستم برای رسیدن به آنچه که استاد در توان شاگرد می بیند. پیش از آنچه که معماری به عنوان یک علم تدریس شود، شاگرد آرزو داشت که روزی بتواند در سفره ی استاد بنشیند و از او رسم زندگی کردن بیاموزد و اگر استاد وی را در ادب می دید، دستش گرفته و او را به آنچه که از خود بهتر است هدایت می کرد. یک مناره را استاد می سازد و دیگری را شاگرد، از حسن اعتماد استاد بر آنچه که در توان شاگرد می بیند.

 " کسی هست واسه فردا یه طرح واسم جور کنه؟ هرچی باشه هزینش رو میدمااا. کسی هست ماکتم رو هم بگیره بسازه و شیت ببنده؟ اگر طراحی هم بکنه که دمش گرم. هر چی باشه هزینش رو میدمااااا."

مدت تالیف پست: 60 دقیقه / مدت خواندن پست: 12 دقیقه

تهران: استانداردهایی ناهمسو با کیفیت

پدربزرگ من برای سال هاست که در شهرستانی در استان فارس زندگی می کند. جایی که در طول دهه های اخیر هم چون تهران و در مقیاسی کوچک تر توسعه یافته و روند روبه رشدی در افزایش وسعت و جمعیت داشته است. پدر بزرگ من در طول این مدت برای سال ها با این شهرستان خو گرفته. تفریحش پیداروی است و هر روز صبح مسافتی طولانی را برای رسیدن به بازار طی می کند. نان می خرد و عصر هم به منزل بزرگ و حیاط دار خود باز می گردد.

مدتی پیش پدربزرگ تصمیم گرفت تا برای دیدن ما نوه ها و فرزندانش، عازم سفری چند روزه به تهران شود. ابرشهری پرجمعیت و رنگارنگ، از این حیث که در هر ناحیه، کیفیت های فضایی متفاوتی را می توان ادراک کرد. اما مقصد او سعادت آباد بود، محله ای که حداقل عرفا جزو مناطق لوکس و بالاشهر حساب می شود. 

در طول این چند روز او از خانه ی بزرگ و با حیاط با صفایش دل کنده بود و در قالب زندگی آپارتمانی، در تلاش بودم تا در عوض این محرومیت، او را با فضاهای عمومی شهری چون پارک و مسجد نزدیک تر کنم تا از کمبودی که دچارش شده بود رهایی یابد.

اما چرا موفق نمی شدم؟
مدت تالیف پست: 120دقیقه، مدت خواندن پست: 10 دقیقه

گودال ولیعصر؛ از پلازا تا ایوان

چند روزی پیش در کلانشهر تهران به همت مسئولان محترم شهری، شاهد افتتاح مجموعه‌ای جدید به‌نام "ایوان انتظار" یا "پلازای ولیعصر" بودیم. در شهری که امنیت روانی و عملکردی پیادگان در موقعیتی شدیدا مخدوش قرار دارد افتتاح هر پروژه با شعار احترام به عابرین جالب توجه است. در این نوشتار قصد داریم با نگاهی تحلیلی بررسی کنیم که اساسا پلازا به چه فضایی گفته می‌شود، چه ویژگی‌هایی از یک محوطه‌ی شهری می‌سازد، سرزندگی چگونه تعریف می‌شود، ایوان شهری چیست و مفاهیمی نظیر آن.

مدت تالیف پست: 120 دقیقه / مدت خواندن پست: 10 دقیقه

طراحی معماری برای بی خانمانان (ورکشاپ طراحی خانه موقت، مدولار، ارزان )

سالانه تعداد بسیار زیادی بی خانمان در شهر بی خانمان تر می شوند و تعدادی به این جمع افزوده می شوند. گورخوابهای تهران نیز به سرعت به فراموشی سپرده شده اند؛ همانند حادثه ی پلاسکو. این رویداد در شهر لوس آنجلس هم دیده می شود. 47000 نفر در لوس آنجلس بی خانمان اند و نسبت به سال 2015 این مقدار 5.7 درصد رشد داشته است. این عدد در کشور آمریکا 500000 نفر است. ورکشاپ گروه مد ( martin architecture and design workshop)در دانشگاه معماری کالیفرنیا( university of southern california school of architecture) توسط دانشجویان معماری، به طراحی خانه های موقت، مدولار و قابل جابجایی می پردازد.

آیا ما به عنوان دانشجوی معماری، و یا یک معمار، دغدغه ای برای طراحی خانه برای این اقشار جامعه داریم؟

مدت تالیف پست: 70 دقیقه/ مدت خواندن پست: 12 دقیقه

معماری روستایی ما؛ عواقب تزلزل، ضرورت بقاء

ساختن یک خانه‌ی روستایی با گذاشتن خشت بر روی خشت و سنگ بر روی سنگ آغاز می‌شود. تجربه‌ای جمعی که مبتنی بر تجربه است. نه تنها تجربه‌ی شخص سازنده و همراهانش، بلکه تجربه‌ی انسان‌هایی که در سالیان قبل از او با همین خشت و سنگ و بر همین زمین‌ها خانه می‌ساختند. مشاهدات امروزی معماران و معماری‌پژوهان در روستاها موید آن است که تجربه‌ی سازندگان روستایی منتج به شکل‌گیری خانه‌هایی می‌شود که بدون صرف محاسبات و تکنولوژی پیچیده‌ی روز، در پایدارترین وجه خود بروز می‌کنند و گاه تا سالیان بعد نیز باقی هستند. ساختمان‌هایی که از معماری غنی روستایی بهره‌مند می‌شوند در برابر نیازهای اقلیمی، تغییرات کارکردی، مناسبات اجتماعی و محلی و... به نیکی پاسخگواند. این مهم نه فقط در ایران، بلکه در کشورهای دیگری که سابقه‌ی یکجانشینی آن‌ها به گذشته‌های دور برمی‌گردد، دیده می‌شود. معماری روستایی به سبب تجربه و مشاهده‌ی پیوسته‌ی نسل‌های متوالی که در هر روستا زندگی کرده‌اند ظرفیت‌های قابل توجهی برای انعطاف‌پذیری و حل تعارضات پیش روی خود دارد. به نظر شما ساخت‌و‌ساز در روستاها چه تفاوتی با شهر دارد؟ چه ویژگی‌هایی در طراحی خانه‌های روستایی هست که آنها را ماندگارتر می‌کند؟ و تا چه اندازه پیوند این دو گونه از معماری را موفق می‌دانید؟

 

بافت شناسی مختصر پاریس

در این پست، مختصر به بررسی بافت های گوناگون در طراحی و معماری پاریس می پردازیم...

بنگریم پیمانه را - قسمت سوم

در پستهای قبلی تحت عنوان بنگریم پیمانه را (قسمت اول و دوم) به بررسی اجمالی و توصیفی معماری و فضاسازی در بازیهای رایانه ای اشاره کردیم. با ذکر این نکته که نگارنده خود کمتر زمانی را صرف انجام چنین بازیهای مینماید و تمام تصاویر و فضاهای بررسی شده از منابعی غیر از تجربه شخصی برداشت شده اند. این پست به عنوان آخرین پست از این مجموعه قصد دارد تصاویری چند از فضاسازی در بازیهای رایانه ای با سبکی متفاوت را به نمایش گذارد.

معماری نما های ما یا نما های آنها

 

نما به طور کلی یکی از صفحات خارجی ساختمان است که معمولا در اکثر ساختمان ها صفحه ی جلویی به عنوان نمای اصلی ساختمان شناخته می شود.

در این مطلب قصد داریم به بررسی کوتاهی در مورد نما در دو شاخه ی کلی بپردازیم: 1- هر نما به تنهایی به عنوان عنصر هویت بخش به ساختمان 2- ارتباط نماهای مختلف با یکدیگر به عنوان عناصر سازنده ی بخشی مهم از منظر شهری

 

معماری، از نگاه مشاهیر معماری

در این پست خواهیم دید که مشاهیر معماری، معماری را چطور تعریف کردند...

بنگریم پیمانه را - قسمت دوم

در قسمت نخست پست "بنگریم پیمانه را" به بررسی چند شات از بازیهای رایانه ای پرداختیم. هدف این پستها آنست که بازیهای رایانه ای را از منظر فضایی که بازی در آن جریان دارد بررسی کند. عناصر طبیعی، معماری فضا، نور، رنگ و... در راستای موضوع، زمان و مکان بازی به کار گرفته میشوند. تلاش بر آن است که با مشاهده و بررسی مختصر تصاویر بازیهای مختلف به این موضوع بپردازیم و با نمونه هایی از آن آشنا شویم. در این میان نام بازی و سال ساخت آن مورد توجه نیست و صرفا فضاهایی که در بازیهای رایانه ای دیده میشوند مدنظر است.

بنگریم پیمانه را - قسمت نخست

میدود، میچرخد، میپرد، پنهان میشود، تیراندازی میکند. اینها بخشی از رفتارهای کاراکتری است که کاربر با آن هم ذات پنداری میکند. در بازیهای رایانه ای به هر سبک و ژانری، غالبا کاراکتری وجود دارد که کاربر با آن همراه میشود. همگام با آن به کشف دنیای بازی میپردازد، قوانین بازی را اجرا میکند و برای دقایقی کارهایی را که از وی خواسته میشوند انجام میدهد. تمام این الگوهای رفتاری در دنیایی رخ میدهند که کاربر بخشی از آن است. به واسطه کاراکتری که در اختیار دارد شروع به مکاشفه میکند. فضاها را در مینوردد، ابعاد را احساس میکند و ساختمانها (یا به عبارت مناسبتر، فضاها) را میبیند. این فضای سه بعدی (یا به عبارت بهتر دو و نیم بعدی) علاوه بر تامین شرایط فیزیکی رخ دادها و فعالیتها، به واسطه نور، رنگی که در حجمش نمایان است، ماهیت سه بعدی اش، تزیینات، همخوانی با شرایط مکانی و زمانی سناریوی بازی و... بر کاربر اثر میگذارد. یک بازی باورپذیر در وهله اول میتواند کاربر را در فضاهایی حرکت دهد که با منطقه جغرافیایی و زمان جریان بازی همخوان باشد. سلسله پستهای "بنگریم پیمانه را" تلاش دارد تا معماری فضاها در چند بازی معروف و پرکاربر را همراه با شما به نظاره بنشیند.

طبیعت عضو جدا ناپذیر زندگی ما (مجتمع مسکونی jardim )

ما در کره ای زندگی می کنیم که عناصر سازنده ی آن عناصر سازنده ی وجود خاکی ما نیز هستند. طبیعت یعنی ماهیت اصلی وجود این کره ی خاکی ، روز به روز از زندگی های کنونی ما فاصله می گیرد و جای خود را به خود خواهی و اندوه می دهد. چرا ما معمار ها نمی توانیم کارفر مایان خود را قانع کنیم تا آنچه که درست است را بسازند ؟چرا باید همواره آن چیزی را ساخت که بیشترین سود مالی را صرفا دارد ؟ 

در پروژه کنونی خواهیم دید که اولین اثر معماری برزیلی ، در نیویورک چطور توانسته است با ایده معمارانه ی خود طبیعت و زندگی را ترکیب نماید.