یک برگزیده!
محمد فرید مصلح | جمعه, ۹ بهمن ۱۳۹۴، ۰۳:۴۳ ب.ظ
نگاهی به یک برنده مسابقه معمار
در این پست سعی کرده ام ابتدا با نگاهی به جایزه معمار، یک اثر برگزیده امسال را نقد نمایم.
نگاهی به یک برنده مسابقه معمار
طبق روال متداول برای ساخت یک پروژه معماری در ایران، طراحیها با دست و به کمک نرم افزار انجام میشوند. آنالیزهای لازم نهایی شده و شبیه سازیهای سه بعدی توسط نرم افزارها ارائه میگردند. این سیستم متداولیست که در نقاط مختلف دنیا انجام میشود و پشتیبانان و مجریان این سلسله مراتب، تلاش میکنند با ارتقا مهارتهای نرم افزاری و دانشی بهره وری این سیستم را بالاتر ببرند. اینبار اما سیستمی جالب و شایان توجه توسط یک گروه معماری نروژی پیگیری میشود. سیستمی که در آن درکنار تمام مراحل کامپیوتری، عرصه ای برای تجربه نزدیک به واقعیت فضا ایجاد میشود.
کازامیلا یا لاپدررا یکی از مشهورترین آثار آنتونی گائودی در بارسلوناست،
در این خانه اعیونی اثری از خط صاف نیست! حتی ارتفاع سقف ها در همه جا یکسان نیست! این اثر از درون طبیعت متولد شده آنچنان که خود گائودی میگوید:«لایه‌ای از سنگ که گل‌ها و گیاهان روندهٔ بالکن‌هایش به آن غنا بخشیده‌اند و همواره رنگ آن را تغییر می‌دهند»
در این پست به تماشای تصاویری از این معماری متولد شده از طبیعت مینشینیم...
برنامه غیرمحرمانه جمعه ۱۸ دی ماه ساعت ۲۱ با مناظره دکتر مهدی حجت عضو هیئت علمی دانشکده معماری دانشگاه تهران و مهندس مهدی چمران رئیس شورای اسلامی شهر تهران با موضوع سبک معماری ایرانی اسلامی در معماری معاصر از شبکه ۲ سیما پخش شد.
این مناظره بهانه ای شد تا به درددلی بپردازیم که سالهای سال گریبان گیر معماری ما شده است.
پل هنر مسیری است که به «برج ایفل» ختم میشود و یکی مهمترین کانون‌های گردشگری پاریس است و سالانه زوج‌های جوان زیادی از سراسر جهان به این مکان می‌آیند و قفلی را به نماد عشق‌شان به آن آویزان میکنند.
اما فارغ از این موضوع ، بیاییم با نگاهی معمارانه به این موضوع بنگریم....ما در این پل شاهد معماری ای هستیم که توسط مردم رخ میدهد و نه توسط معماری خاص!
در نوشتارهای پیشین، در قالب دو یادداشت جداگانه (اینجا و اینجا) به معرفی برخی مهارتهایی پرداختیم که تقویتشان به کیفیت زندگی دانشجویان معماری کمک میکند. حرفهایی که از طرف صرفا یک سال بالایی ذکر میشوند و بیشتر برشمردن چیزهاییست که برای خودمان مغفول مانده بودند. در این یادداشت چند مورد جدید به این تجارب افزوده شده و مهارتهای جدیدی را با هم مرور میکنیم. اگر حتی یکی از این موارد نیز برای یک خواننده مورد توجه قرار بگیرد، سهم عمده رسالت این پستها برآورده شده است.
آن زمان که به انتهای کار می رسیم به فکر آن هستیم تا روشی را انتخاب کنیم برای بیان بهتر ویژگی های پروژه و یا طرح خود . روش هایی برای فرایند طراحی و یا روش هایی برای بیان ویژگی های برگزیده ی ایده ی خودمان . به هر در و دیواری شاید بزنیم تا بهترین موضوع را پیدا کنیم . اما هم اکنون بایکی از ساده ترین روش های این کار آشنا خواهیم شد . روشی که ساده تر از اولین چیزی است که به ذهن می رسد .
لومیون از محبوبترین نرم افزار ها در بین کاربران مختلف است. از مهمترین مزایای آن پس از وارد کردن حجم معماری روبرو کردن کاربر با دنیای واقعی است که محیطی جذاب و قابل فهم با تنظیمات مختلف و ساده در آن به چشم میخورد.
از ویژگی های بارز لومیون که گاها از چشم کابران دور می ماند تاثیر افکت ها بر رندر نهایی ست.
پس از تنظیمات متریال و ساخت آن و طراحی لنداسکیپ که از قدرتهای بارز لومیون است برای یک رندر مناسب و واقعی میتوان از افکت های لومیون که هرکدام تنظیماتی مشابه فوتوشاپ یا وری و ... دارد استفاده کرد.
هدف از برگزاری کلاس ها و فیلم های آموزشی لومیون که در آینده ای نزدیک در سایت قرار خواهد گرفت
آشنا کردن دوستان با ویژگی های لومیون و تاثیر تنظیمات مختلف در آن و در سریعترین زمان است.
توضیحاتی در مورد ویژگی های نرم افزار لومیون و پوستر های برگزاری کلاس ها (آشنایی با کلیت لومیون) در ادامه ی مطلب...
در نوشته های پیشین به بررسی چند نمونه از تجاربی پرداختیم که احتمالا دانشجویان معماری را در طول تحصیل، درگیر خود میکند و در ترمهای پایانی هم به نتایجی در مورد این مسائل میرسند. فایده خواندن این تجربیات، کمک هرچند اندک به پیمایش صحیحتر مسیری است که میتواند دلنشینیهای فراوانی داشته باشد. در ادامه این پست نمونه های بیشتری از تجارب این چنینی را با هم مرور خواهیم کرد.
گوتیک ترین اثر کتدرالی 1 دنیا در قلب میلان ،میدان دومئو واقع شده .
چه چیز این اثر را شاخصه ای برای معماری گوتیک کرده ...پس از مشاهده تصاویر این پست که تنها مربوط به پشتبند های غول پیکر گوتیکی این اثر است، این سوال به ذهن میرسد که
چه عاملی سبب شده تا معمار این اثر چنین تزیینات و ظرافتهایی را صرف پشتبندهای اثرش کند؟
استدیو طراحی سی+معماران ، کارخانه ی فرسوده ی کتان را به یک شرکت بیمه ی اینترنتی تبدیل کرده است . این شرکت در بیجینگ چین قرار دارد و مساحتی حدود 330 متر مربع را شامل می شود .
اساس طراحی این دفتر بر اساس شیوه و زندگی اینترنتی یعنی منعطف و تجربی بودن فضای اینترنت است . تمامی بخش های آن به گونه ای متغییر طراحی شده اند . ورود نور حداکثری نیز از جمله موضوعاتی است که به آن بسیار توجه شده است .
اکنون حدود دو ماه است که دانشگاه شروع شده و به محیط آتلیه هایتان بازگشتید (البته امیدوارم در این فاصله ارتباطتان را با طراحی قطع نکرده باشید). رایحه آشنای چسب فوم و چوب بالسای لیزر شده و همهمه های دلنشین کلاسهای طراحی اتفاقات خاطره انگیز دور و بر شما هستند. چند نکته هستند که در نظر داشتم با شما مخاطبین (و احتمالا دانشجویان ترمهای پایینتر) درمیان بگذارم. این نکات مطالبی هستند که شما احتمالا خودتان به بخش عمده آنها در آینده میرسید اما من شخصا ترجیح میدادم کسی اینها را از ابتدا به ما میگفت. هریک از خوانندگان ممکن است به تجربیات مختلفی در طول دوره تحصیلشان برسند. تعدادی از این تجارب را در پستهای قبلی هم با هم مرور کردیم اما این دفعه قصد داریم جسارتا به تجاربی که بیشتر مربوط به کارهای ترمهای اولیه میشوند بپردازیم. به این نکته توجه اکید کنید که اگر احیانا خواندن این پست نکته ای به دانسته های ارزشمند شما اضافه کرد، به معنی این نیست که نگارنده تک تک این موارد را خودش رعایت کرده بلکه تعداد بسیار زیادی از این موارد چون شخصا رعایت نکردم و نتیجه آنها را دیدم، به تجربیاتم اضافه شدند!
استدیو طراحی معماری و شهری ، دفتر معماری ای را به گونه ای خلق کرده است که حد اکثر فضای باز با بیشترین نورگیری تحت اختیار استدیو قرار گیرد . در این پروژه اتاق جلسات در مرکزیت فضا و فضای استراحت در سقف اتاق جلسات قرار گرفته است .
هدف اصلی از چنین طرحی حفظ و نگهداری آتریومی است که در وسط فضای ساختمان اصلی قرار گرفته است . در واقع با در نظر گرفتن فضا های نمیه باز و متخلخل سعی بر آن شده تا کمترین فضای ممکن با بیشترین کاربری ، متناسب با فرهنگ کارکنان این شرکت در نظر گرفته شود .
اگر در جست و جویی کوتاه در تصاویر گوگل، تنها نگاهی گذرا به انواع مساجد جهان کنید، قطعا بار ها تعجب خواهید کرد! زیرا با تصاویری بسیار متفاوت روبرو می گردید
اما چه چیزی منجر می شود که به تمام این ابنیه نام "مسجد" اطلاق کنیم؟
