طرح یک ایده قفلی! (پل هنر پاریس)
پل هنر مسیری است که به «برج ایفل» ختم می‌شود و یکی مهم‌ترین کانون‌های گردشگری پاریس است و سالانه زوج‌های جوان زیادی از سراسر جهان به این مکان می‌آیند و قفلی را به نماد عشق‌شان به آن آویزان می‌کنند.
اما فارغ از این موضوع ، بیاییم با نگاهی معمارانه به این موضوع بنگریم....ما در این پل شاهد معماری ای هستیم که توسط مردم رخ میدهد و نه توسط معماری خاص!
معماری ای که اینگونه توسط مردم انجام شود از جهات بسیاری برتری دارد نسبت به معماری ای که توسط یک معمار خاص انجام شود. والبته با عمیق شدن به این موضوع میتوان به معایب آن هم پی برد!
فرض کنید ما بیاییم و مدولهایی رو در نظر بگیریم و از مردم بخواهیم تا توسط آن مدولها خانه خود و یا فضاهای مختلف خود را بسازند! این مدول هم میتواند از جنسی طراحی شده و پیش بینی شده باشد و هم اینکه مانند این مدول معرفی شده (قفل) براحتی در دسترس باشد.
خب ایجاد فضاهایی عمومی و شهری و نظرگاهی به مراتب برای طرح اینگونه ایده ها مناسب تر است بدلیل آنکه چه بهتر ازآنکه سازنده فضاهای مردم خود مردم باشند. گاه معمار و یا شهرساز پیش بینی هایی را از روی تجربه (کم!)و دانسته های(زیاد!) خود انجام میدهد ولی قطعا تجربه ای که همه مردم از آن برخوردارند از تجربه یک معمار خاص بیشتر است.
ولی مشکل کجاست؟
مشکل وقتی خودشو بیشتر نشون میده که کار پیش بره و به نقطه ای برسیم که شاید اون معمار خاص باتوجه به دانسته هاش میتونست پیش بینی کنه ولی مردم خیر! وقتی که پل هنر پاریس روزبروز سنگین تر بشه و مشکلات سازه ای و بارگزاری پیدا کنه!
به هرحال این ایده ، ایده نویی برای معماری نیست ولی طرح و اجرایی کردن اون میتونه با خلاقیت و ایده های نو همراه باشه.
این قفلها رو که میزنن یعنی هیچوقت بازش نمیکنن؟!