خانه، مظهر آرامش است، چرا که بشر از شنیدن واژه خانه احساس امنیت، آرامش و هویت می کند.
حال اگر سخنی از خانه به میان آید منظور همان داخل خانه است. ما اگر به خانه می رویم، به داخل خانه می رویم. پس طراحی داخلی خانه از اهمیت بالایی برخوردار است. به همین جهت در این پست به مبانی اولیه طراحی داخلی خانه می پردازیم.
دیگر به آخرین عکسهای آبی کاه گلی (مجموعه عکسهای یزدشهر) نزدیک میشویم...
سبع سماوات طباقا...(جهت مشاهده تصویر کامل به ادامه مطلب بروید.)
نگاهی به یک برنده مسابقه معمار
برنامه غیرمحرمانه جمعه ۱۸ دی ماه ساعت ۲۱ با مناظره دکتر مهدی حجت عضو هیئت علمی دانشکده معماری دانشگاه تهران و مهندس مهدی چمران رئیس شورای اسلامی شهر تهران با موضوع سبک معماری ایرانی اسلامی در معماری معاصر از شبکه ۲ سیما پخش شد.
این مناظره بهانه ای شد تا به درددلی بپردازیم که سالهای سال گریبان گیر معماری ما شده است.
اگر در جست و جویی کوتاه در تصاویر گوگل، تنها نگاهی گذرا به انواع مساجد جهان کنید، قطعا بار ها تعجب خواهید کرد! زیرا با تصاویری بسیار متفاوت روبرو می گردید
اما چه چیزی منجر می شود که به تمام این ابنیه نام "مسجد" اطلاق کنیم؟
گروه طراحی فاستر و همکاران ، طی پروژه ای عظیم محدوده ای مثلث شکل از شهر قاهره که با جبهه ای از رود نیل در ارتباط است را طراحی کرده اند . آنچه این گروه در نظر داشته اند آن است که بتواند سطح اجتماعی و اقتصادی محدوده ی مورد نظر را افزایش دهند به گونه ای که ریشه های فرهنگی و هویتی شهر قاهره را مد نظر گرفته باشند .
اما سوال اصلی اینجاست که برای ایجاد یک شکوفایی عظیم ، در بافتی بسیار متمدن و قدیمی مانند این ناحیه از شهر قاهره چه عواملی را باید مد نظر گرفت ؟ چگونه باید طراحی کنیم تا بتوانیم در عین حفظ اصول تمدن و فرهنگ یک ناحیه ، آن را متحول کنیم ؟ و آیا چنین موضوعی در این پروژه رخ داده است ؟
این حس برای خیلی از ایرانیها آشناست که خود را در حال قدم زدن در یک بافت تاریخی چند صد ساله مثل کاشان یا یزد یا خیلی از شهرهای تاریخی دیگر بیابند. یعنی ساختمانهایی که از چندصد سال پیش ساخته شده اند و با همان بافت و پلان به حیات پربرکتشان ادامه میدهند. اما از این حس که بیرون بیاییم، پیرامون ما ساختمانهای زیادی هستند که در چند سال گذشته بنا شده اند و معلوم هم نیست تا چند سال دیگر پا بر جا بمانند. اصلا معلوم نیست تا چند سال دیگر، انسانهایی که در این فضا و کیفیت زندگی میکنند، خودشان آنها را خراب میکنند یا خیر! در این نوشتار قصد نداریم ارزشهای معماری سنتی و سایر کلیشه های مشابه را بررسی کنیم. صرفا در حد توان به بررسی آنچیزی میپردازیم که عموم مردمان گذشته را معمار میساخته و در اغلب معماران تحصیل کرده امروزی مفقود است.
ما امــروز امشب فردا فردا شب پسفردا و .....همش هرجا بریم تو شهریم ! توشهر راه میریم ، رانندگی میکنیم، خرید میکنیم ، تفریح میکنیم ، ورزش میکنیم، درس میخونیم و و و و از همه مهم تر "نفس میکشیم" این زیستن ما در شهر ،شهر را تعریف میکند به یک موجود زنده موجود زنده ای که خیلی خیلی فراتر از یک کالبد شهریه.
در این پست اشاره ای به ابعاد و چندوچون یک شهر خواهیم داشت تا در قدم اول بشناسیم که یک شهر دارای چه ابعادیست.
"وجود یک حفره در دیوار یک فضا نظیر آشپزخانه و ارتباط دادن آن با فضایی دیگر نظیر پذیرایی، میتواند باعث بروز ارتباطات بصری مطلوب بین ساکنین شود. هم چنین اختلاف ارتفاع در جداسازی اتاقهای یک منزل با سایر فضاها تنوع فضایی خوب و نسبتا کارآمدی میسازد."
این جمله تقریبا تنها چیزی است که از تماشای سریال اخیر "شمعدانی" به کارگردانی سروش صحت در خاطرم مانده!
در این پست با افرادی آشنا خواهیم شد که احتمالا شما را خوشحال میکنند. کسانی که فیلم را با دقت بسیار میبینند تا پلانش را رولوه کنند! و این رولوه های تقریبا درست را جمع آوری کرده و به معرض عموم قرار داده اند.
مسجد شیخ لطف الله اصفهان از مشهورترین و زیباترین مساجد کشورمان، چگونه شد که این چنین زیبا و مشهور شد؟
چه چیز به ودیعه در این شاهکار باقی گذاشته شده که این چنین انسان را معطوف به خود میکند.
حقیقت معماری چیست؟ چگونه شده که دریچه های حقیقت جویی ما بسته شده؟
حس لویی کان از مسجد شیخ لطف الله در ادامه مطلب...
صخره نوردان پرو ای به این فکر افتاده اند تا برای خود خانه ای هر چند حقیر در بالا دست ها ، آنجا که آسمان و زمین دیگر غریبه نیستند ، بسازند و از زندگی لذت ببرند . اتاقکی که با استفاده از تکنولوژی سازه های فلزی و به صورت کاملا مجزا ایجاد شده توسط کوهنوردان در ارتفاع 122 متر بالاتر از سطح زمین سر هم و ساخته شده است . این اتاقک هر چند حقیر معماری ای بس گستره دارد که از آن میتوان به یک فضای خواب ، فضای غذاخوری و فضای سرویس بهداشتی خصوصی اشاره کرد .
چگونه می شود به زندگی ای فراتر از زندگی روزمره ی شهری فکر کرد ؟ آیا ما هنوز اندرخم یک کوچه ی خود مانده ایم یا ... ؟
شادی زمان و مکان نمیخواهد...کافی است دل بخواهد. مارسل پروست
این جمله را بار ها شنیده ایم. و بارها به آن پی برده ایم. اما با وجود آن بسیارند مکان هایی که باعث شادی ما میشوند.
معماری ایرانی-اسلامی ما نیز همواره بر این نکته با توجه به ویژگی های آن مکان تاکید داشته است. طراحی های انسان محور، باغ های ایرانی و... و هم چنین تزیینات، کاشی های هفت رنگ و.... همگی دال برشادی مکان بوده است.
و اما...به معماری حال نزدیک میشویم و هدف را نمیدانیم. به راستی مردم نمیفهمند و نمیدانند؟ شاید هم ما هستیم که آنهارا عادت داده ایم تا دم نزنند.
آیا مکان هایی که خلق میکنیم نمیتواند متناسب با ویژگی های درونی آن مکان و مردم باشد؟
آیا شادی در مکان نمیتواند دائمی باشد؟همواره لازم ست برای شاد بودن به شهربازی رفت؟
در ادامه شادی را از مظهر قرآن و معماری اسلامی و مصداق مدرسه بررسی میکنیم.
آیا می توان به سادگی از شهر و خانه سرپیچی کرد؟ شهر ها حکم می کنند و خانه ها دستور می دهند . خانه فریاد می شکد بی حیا باش ، شهر امر می کند که از خویشاونداند بگسل . اما حاک بر شهر کیست ؟ و کیست که خانه را اینگونه بنا می کند ؟ شاید برایمان مهم باشد که بدانیم خانه و شهر امروز ما در ایران چه دستور می دهند و در گذشته به پدران ما چه می گفتند .
و مهم تر اینکه چرا سخن معماری و شهرسازی ما تغییر کرده است ؟
هرروز بسیاری از ما فکر میکنیم که چرا بناهای ارزشمند ما رو به ویرانی میرود و گاه گاه میشنویم که برای ساخت و ساز های شان بناهای تاریخی را تخریب میکنند.
مسئله تخریب نیست مسئله تخریب بدون تلاش برای احیا است.
مسئله هویت ماست که برای شان و برای مان ارزشی دارد؟
چقدر ما مقصریم و چقدر آنها؟
اگر ما تنها شعار میدهیم که معماری ما
پس هزاران سال معماری ما را باید بوسید و کنار گذاشت...
