برای مطالعه یبشتر و تصاویر بیشتر به ادامه مطلب بروید....
همواره گفته می شود که تک تک اجزای یک معماری باید به گونه ای سامان دهی شوند که همه به یک وحدت و یک کل منتهی بشوند . در بسیاری از معماری هایی که در جهان وجود دارد می توان این موضوع را به وضوح مشاهده نمود . تکرار برخی عناصر معماری در جای جای یک سناریو ی معماری میتوان عامل کشش و یا جذب جمعیت پشتیبان باشد . به طور بسیار ساده و ابتدایی میتوان این موضوع را به صورت یک داستان در تصاویر مربوطه مشاهده نمود .
میتوان گفت که هر انسانی بر حسب عادات و وقایع به منطقه یا شهر خاصی تعلق خاطر دارد. درمورد من (نظر شخصی) این تعلق خاطر در مورد نواحی مرکزی تهران (بازار، ارگ، تا میدان فردوسی) رخ داده. صرف نظر از احساس شخصی، به گمانم این منطقه برای مطالعه تاریخ شهر از غنی ترین گزینه هاست. این منطقه شامل بخشهای قجری، پهلوی و حتی ماقبل قجری طهران میشود. زمانی که یک ارگ بعنوان مرکز حکومتی در این شهر قرار داشته (میدان 15 خرداد فعلی) و مسجد مهم ارگ نیز در همین منطقه فعالیت داشته، چهارباغ طهران نیز در این مرکز شکل گرفته بود. که الان جز چند تنه درخت قطع شده در کاخ گلستان و چند درخت تنومند دیگر (با آینده مبهم) چیزی از آن نمانده.
جدا از بررسی ذات آثار مدرن و دلایل آنها ، موضوعی که می توان به آن پرداخت سادگی در عین پختگی می باشد . پروژه ی کنونی توسط یک تیم برزیلی برای یک واحد مسکونی طراحی شده است . به وضوح می توان مشاهده کرد که چگونه توجه به دیتیل و عناصر جزئی می توانند در یک عنصر معماری ساده کار را به تکامل برسانند .
برای نمونه می توان
پنجمین نشست از سلسله سخنرانی‌های معماری معاصر با عنوان " معماری معاصر ایران از دریچه واقعیت "
با سخنرانی: فرهاد احمدی برگزار خواهدشد.
اعضای پنل : داراب دیبا و سعید حقیر
زمان : دوشنبه 11 اسفندماه 1393، ساعت 10 صبح
مکان : دانشگاه تهران، پردیس هنرهای زیبا، سالن شهید آوینی
ورود برای عموم علاقمندان آزاد می‌باشد.
شاید در نگاه اول ، نصب یک تبلیغ ، اگهی یا هر چیز دیگر بر در و دیوار یک شهر امری غیر مهم باشد اما هنگامی که این موضوع تبدیل به یک تجارت و یک صنعت می شود موضوع کاملا تغیر پیدا می کند . در اینجا این دیگر ما نیستیم که تصمیم می گیریم در شهرمان چه ببینیم و چگونه زندگی کنیم . حمله ی متوالی بسیاری از تبلیغات ناخواسته ی بصری از دیوار های شهرمان ذهن بزرگ ما را پر از هشدار های تبلیغاتی می کنند و ما چاره ای برای ندیدن آنها نداریم .
جان گرید مجسمه سازی است که این بار نه تنها الهام خود را از طبیعت گرفته است بلکه رسما کار وی خود طبیعت است. اما نه تصویری یا یک نقاشی . بلکه خود حقیقی آن . وی با استفاده از لایه ای پلاستر ، مدل درخت 45 فوتی جنگل های واشنگتن را برداشت نموده است و با استفاده از آن با کمک تعدادی از دوستان خود لایه ای از قطعات چوبی را در سطح آن قرار داده تا بتواند به عین آن درخت را در محیطی ساخته شده به نمایش در آورد . آنچه اکنون می بینید چیزی فراتر از یک مدل سازی ساده است.
شرکت طراحی و معماری O Studio ، یک شرکت چینی است که تخصص ویژه ای در بهسازی و نوسازی ساختمان های مخروبه ی بتنی دارد . در طرح کنونی مشاهده می کنیم که خوابگاه دانشجویی مخروبه ی شهر چین ، چقدر خلاق به یک هتل جوان پسند و بسیار مدرن تبدیل شده است .
ما نیز کم مخروبه نداریم .نظر شما در مورد بهسازی این مخروبه های شهرمان چیست ؟
تکنیک :وایتکس
راندو از : مینا یاسمی
بسیار برایمان پیش آمده است که با وجود داشتن نقشه نتوانیم مسیر خود را پیدا نماییم . یکی از ای محیط های گیج کننده مترو است . آن هم متروی شهری مانند لندن . طراح اینفوگرافیک کنونی تمام تلاش خود را کرده است که به ساده ترین روش و بدون هیچ گونه آرایش اضافی بتواند این مشکل اساسی شهروندان را حل نماید . مشکلی که نه تنها مشکل را حل نموده ، بلکه به زیبایی آن نیز بسیار کمک کرده است .
باید این موضوع را متذکر شد که بسیاری از شهروندان تهرانی به دلیل گم شدن و ترس از آن ، به هیچ دلیل از متروی زیر زمینی استفاده نمی کنند.!
ما چگونه می توانیم این مشکل را بر طرف نماییم؟
برای یادداشت تجارب خود در یکی از مجموعه فضاهای بالا روی فضای مورد نظر خود کلیک نمایید
تالیف و چاپ اولین نشریه دانشجویی معماری پردیس هنرهای زیبا دانشگاه تهران
توسط انجمن علمی معماری دانشکده
مدیر مسئول،سردبیر،طراح گرافیک: ارشیا اقبالی
صفحه آرایی: سروش کلاتیان
ویراستار: محمد محمدخانی
هیئت تحریریه: امیرحسین وفا، محمدسجاد منصورنیا ، پیوند طاهری، کیمیا معتمدی ، نیما دبیریان، یاسمن هدایت ،علی قاضی زاده
برای دسترسی به شماره های آینده نشریه به ایمیل زیر اطلاع دهید.
naam.aa.ut@gmail.com
با انحنایی کوچک می توانیم صندلی های آتلیه مان را روی یکدیگر قرار دهیم . یکی از معضلات آتلیه ها هنگام جمع کردن وسایلشان برای ایجاد فضایی بزرگ تر روی هم قرار دادن صندلی ها است . اما در آتلیه ما چنین امکانی وجود ندارد . با این ایده که در واقع به آتلیه مربوط نیست ، به راحتی میتوان از فرصت های بزرگی که در اطرافمان وجود دارد و به آنها توجهی نمی کنیم ، استفاده کنیم .
آیا ما نیز نگاهی بنیادین به عناصر دور و کنارمان داریم ، یا هر روز سر به زیر می رویم و سر به زیر برمی گردیم؟
شرکت chartier dalix architectes ، پروژه ی مدرسه ی ابتدایی خود را به خوبی به سرانجام رساند . این مدرسه ترکیبی از محیط شهری و فضای کودکانه ی یک دبستان در شهر پاریس در فرانسه است . علاوه بر اهمیت بر فضا های خارجی و باز می توان به ارتباط فضایی طبقاتی و همین طور امکاناتی مانند سالن ژیمناستیک و ... اشاره نمود که خود برای یک دبستان چیزی فرا تر از انتظار است . اما خلاقیت در اینجاست که این مجموعه همان طور که ظاهرش بیان می کند در کاربری نیز کاملا با شهر هماهنگ است و فعالیت های خود را با شهر به اشتراک می گذارد . برای مثال همان سالنی که نام برده شد !
اینکه فرزندانمان کجا درس می خوانند چه اهمیتی دارد؟
آیا در معماری کشور ما نیز به دبستان ها و مهد کودک ها همان میزان توجه می شود که به دانشگاه توجه می شود ؟ اهمیت این موضوع تا چه حد است ؟
