در روزگاری به سر می بریم که در کوچه و بازار، دانشگاه و بیمارستان، پارک و بیابان، تنها دغدغه ی زیستن، اقتصاد و سیاست و جنگ به گوشمان می رسد. اما در این هیاهو، ما معماران چه کمکی می توانیم به سرزمین و مملکتمان برسانیم؟ آیا تنها مشکل از سیاست مداران و هدایت گران جامعه است یا بزرگ ترین دردسر موجود، خودمان هستیم؟
مدت تالیف پست: 120 دقیقه / مدت مطالعه: 5 دقیقه
سانتیاگو کالاتراوا در سال 1951 در حومه ی شهر والنسیا اسپانیا به دنیا آمد. او تحصیلات خود را در زمینه ی معماری در دانشگاه هنر و معماری والنسیا به اتمام رساند. در سال 1957 برای تحصیل در رشته‌ی سازه وارد موسسه‌ی فنی فدرال سوییس شد و در سال 1981 به عنوان معمار، مهندس سازه، مجسمه‌ساز و حتی نقاش وارد بازار کار شد. او بیشتر به سبب پل‌ها، ایستگاه های قطار، موزه‌ها و استادیوم‌هایی که طراحی کرده است، شناخته شده است.
از جمله شناخته‌ترین آثار کالاتراوا میتوان به موزه‌ی هنر میلواکی (Milwaukee Art Meuseum) ، برج پیچیده در مالمو سوئد (Turning Torso) ، پل مارگارت هانت هیل در تگزاس (Margaret Hunt Hill Bridge ) و بزرگترین پروژه ی او، شهر علم و هنر و خانه ی اپرا (City of Arts and Sciences and O pera house) در شهر والنسیا اسپانیا اشاره کرد.
در این مطلب علاوه بر معرفی آثار فوق به معرفی تعدادی از مجسمه ها و آثار اولیه ی معمار نیز پرداخته می شود.
مدت تالیف پست: 220دقیقه/ مدت خواندن پست: 10 دقیقه
مجموعه ویلاهای دلفین در مجاورت مجموعه ی توریستی آبادگران (این دو مجموعه از نظر معماری دارای سبک مشترکی هستند.) در شرق جزیره ی کیش واقع شده است.
کازامیلا یا لاپدررا یکی از مشهورترین آثار آنتونی گائودی در بارسلوناست،
در این خانه اعیونی اثری از خط صاف نیست! حتی ارتفاع سقف ها در همه جا یکسان نیست! این اثر از درون طبیعت متولد شده آنچنان که خود گائودی میگوید:«لایه‌ای از سنگ که گل‌ها و گیاهان روندهٔ بالکن‌هایش به آن غنا بخشیده‌اند و همواره رنگ آن را تغییر می‌دهند»
در این پست به تماشای تصاویری از این معماری متولد شده از طبیعت مینشینیم...
منطقه ای را تجسم کنید که مردم آن با درآمد نه چندان زیاد و رفاه نسبتا اندک روزگار میگذرانند و از قضا این منطقه در دوره های زمانی کوتاه مدت نیز دچار حوادث زیست محیطی و اقلیمی علی الخصوص سیلاب میشود که طبیعتا مرگ و میر این جمعیت را افزایش میدهد. چنین مناطقی در بخشهای مختلف دنیا کم نیستند و اکنون قصد داریم یک منطقه با چنین شرایطی را در کشور ویتنام بررسی کنیم. محلی که مردم دستخوش مشکلات اقتصادی هستند و روحیه ی آنها نیز بر اثر سیلهای واقع شده و خسارات وارده به منازلشان افت داشته است. و اینک طراحانی تلاش میکنند تا حرکتی را برای بهبود زندگی مردم در این ناحیه انجام دهند.
این پست و توضیحات مربوط به آن از وبسایت آرک دیلی استخراج شده است.
آیا می توان به سادگی از شهر و خانه سرپیچی کرد؟ شهر ها حکم می کنند و خانه ها دستور می دهند . خانه فریاد می شکد بی حیا باش ، شهر امر می کند که از خویشاونداند بگسل . اما حاک بر شهر کیست ؟ و کیست که خانه را اینگونه بنا می کند ؟ شاید برایمان مهم باشد که بدانیم خانه و شهر امروز ما در ایران چه دستور می دهند و در گذشته به پدران ما چه می گفتند .
و مهم تر اینکه چرا سخن معماری و شهرسازی ما تغییر کرده است ؟
پروژه ای که مشاهده می کنید یک پروژه ی بومی سازی شده در هایتی است . این پروژه با فکری بزرگ و با پشتوانه و همکاری محلیان به بهترین روش ممکن اجرا شده است و هم اکنون نیز محلیان در حال استفاده از این بنای معماری پایدار اند .
آیا ما نیز در میان انبوه اردو ها و طرح های جهادی و یا دولتی نمی توانیم اندکی معماری را نیز در دل کار و نیت خود جای دهیم ؟ آیا با این کار نمی توانیم رضایت بیشتری ایجاد کنیم ؟ آیا سرمایه ی کشور خود را بهتر استفاده نخواهیم کرد ؟
مساله فضاهای سبز در زندگی شهری به جد دغدغه است. غالبا این دغدغه جدی، با پارک ها و فضاهای سبز کوچک شهری جواب داده میشن. در داخل کشور هم (حداقل در پایتخت) پارکهای خوبی ساخته شده اند. در سابر شهرها هم بعضا باغهای خوب و گاه تاریخی وجود دارن و با مردم در ارتباط هستن. اما در ادامه یک پروژه رو که در ابعاد شهری قابل بررسیه معرفی میکنیم. ویژگی بارز این پروژه، زنده کردن فضای مرده و تمهیدات معماران برای ارتباط بیشتر پروژه با مردمه. فکر میکنم این دست کارها بخصوص با توجه به فضای آلوده ی تهران، جو خشن، فاصله ی مردم از طبیعت و تشنج غلیظی که در شهر وجود داره نیاز عمده ای از شهر رو برطرف کنه. مسئله خیلی مهم هم مکان یابی پروژه است که چطوری میشه این پروژه رو تبدیل به یک معبر کرد و از حالت پارک خارجش کرد. ضمن اینکه خطی بودن این فضا امکان گسترشش در شهر رو فراهم میکنه و درکنار اون، دسترسی از هر نقطه شهر آسون تر میشه.
زاینده رود تو به چه روز در آمدی ؟ دیگر چرا چنان غم زده ای که دوستان یا غیر دوستانت چنین فکری به حالت کنند ؟ اما همین بهتر که حداقل فکری به حالت می کنند تا که ما دوستان نیز نگاهت هم نمی کنیم . تو خود قاضی باش
نظر شما در این رابطه چیست ؟ شما نیز قاضی باشید ...
همواره گفته می شود که تک تک اجزای یک معماری باید به گونه ای سامان دهی شوند که همه به یک وحدت و یک کل منتهی بشوند . در بسیاری از معماری هایی که در جهان وجود دارد می توان این موضوع را به وضوح مشاهده نمود . تکرار برخی عناصر معماری در جای جای یک سناریو ی معماری میتوان عامل کشش و یا جذب جمعیت پشتیبان باشد . به طور بسیار ساده و ابتدایی میتوان این موضوع را به صورت یک داستان در تصاویر مربوطه مشاهده نمود .
جان گرید مجسمه سازی است که این بار نه تنها الهام خود را از طبیعت گرفته است بلکه رسما کار وی خود طبیعت است. اما نه تصویری یا یک نقاشی . بلکه خود حقیقی آن . وی با استفاده از لایه ای پلاستر ، مدل درخت 45 فوتی جنگل های واشنگتن را برداشت نموده است و با استفاده از آن با کمک تعدادی از دوستان خود لایه ای از قطعات چوبی را در سطح آن قرار داده تا بتواند به عین آن درخت را در محیطی ساخته شده به نمایش در آورد . آنچه اکنون می بینید چیزی فراتر از یک مدل سازی ساده است.
