آیا می توان به سادگی از شهر و خانه سرپیچی کرد؟ شهر ها حکم می کنند و خانه ها دستور می دهند . خانه فریاد می شکد بی حیا باش ، شهر امر می کند که از خویشاونداند بگسل . اما حاک بر شهر کیست ؟ و کیست که خانه را اینگونه بنا می کند ؟ شاید برایمان مهم باشد که بدانیم خانه و شهر امروز ما در ایران چه دستور می دهند و در گذشته به پدران ما چه می گفتند .
و مهم تر اینکه چرا سخن معماری و شهرسازی ما تغییر کرده است ؟
ناگهانی رخ می دهد ؟ کسی از پشت سر ناگهانی می گوید ؟ خیر مراحلی در کار است و غیر از این بس اشتباهی بزرگ است . همگان می دانیم برای آنکه بتوانیم شروع به طراحی معماری کنیم نیاز به اطلاعات پایه از سایت و ... نیز داریم . علاوه بر آن سیر رسیدن به یک راه حل برایمان چنان اهمیت دارد که خود طرح نیز اهمیت دارد ، چرا که این سیر رسیدن به طرح است که عقیده و افکار پشت طرح را نشان می دهد . رنزو پیانو یکی از معماران برجسته ای است که نه تنها به تمامی این موضوعات توجه دارد بلکه اهمیت وی به این موضوعات باعث شده تا دیگران از وی تقاضا کنند تا این روش ها را به نمایش بگذارد . موزه ی کنونی موزه ی روش و عملکرد های رنزو پیانو است . باید این موضوع را نیز بیان کرد که این معمار در قید حیات است و مانند برخی کشور ها بزرگان بعد از مرگ بزرگ نمی شوند !
آیا ما نیز سیر رسیدن به طرح معماری مان برایمان اهمیتی دارد ؟ آیا تنها نتیجه ی کار است که نمایانگر یک معماری موفق است یا ... ؟
هرروز بسیاری از ما فکر میکنیم که چرا بناهای ارزشمند ما رو به ویرانی میرود و گاه گاه میشنویم که برای ساخت و ساز های شان بناهای تاریخی را تخریب میکنند.
مسئله تخریب نیست مسئله تخریب بدون تلاش برای احیا است.
مسئله هویت ماست که برای شان و برای مان ارزشی دارد؟
چقدر ما مقصریم و چقدر آنها؟
اگر ما تنها شعار میدهیم که معماری ما
پس هزاران سال معماری ما را باید بوسید و کنار گذاشت...
پروژه ای که مشاهده می کنید یک پروژه ی بومی سازی شده در هایتی است . این پروژه با فکری بزرگ و با پشتوانه و همکاری محلیان به بهترین روش ممکن اجرا شده است و هم اکنون نیز محلیان در حال استفاده از این بنای معماری پایدار اند .
آیا ما نیز در میان انبوه اردو ها و طرح های جهادی و یا دولتی نمی توانیم اندکی معماری را نیز در دل کار و نیت خود جای دهیم ؟ آیا با این کار نمی توانیم رضایت بیشتری ایجاد کنیم ؟ آیا سرمایه ی کشور خود را بهتر استفاده نخواهیم کرد ؟
بیوتو نام طراحی است که با طرح آشپزخانه ی خود خدمتی بزرگ به یک جامعه ی بزرگ کرده است که بسیاری از ما انسان ها کاملا آنها را فراموش کرده ایم . افرادی که ناتوانی جسمی دارند در میان اقشار جامعه به کسانی تبدیل شده اند که کمبودی در زندگی دارند اما در واقع چنین نیست . فردی که ناتوانی جسمی دارد همانند فردی است که سر درد دارد . در واقع باید به عنوان یک مریضی به این موضوع نگاه کرد . آیا ما کسی که سرماخورده است را سرزنش می کنیم ؟ پس چطور هنگام دیدن یک فرد ناتوان احساسی می کنیم که نباید بکنیم ؟
آیا شما به عنوان یک طراح ، نگاهتان نیز مانند همگان است یا نگاهی بس عظیم تر دارید ؟
در بسیاری از دانشگاه های معماری مخصوصا در ایران فضایی برای تعامل دانشجویان جهت همکاری بین دوره ای بین افرادی که تجارب بیشتری در اختیار دارند و آنها که از چنین فضیلتی برخوردار نیستند وجود ندارد . در اکثر زمان ها چنین اتفاقاتی به حیاط و یا غذاخوری می انجامد که نتیجه ی مورد نظر و تعریف شده ی مذکور را به همراه نخواهد داشت . بسیاری ادعا دارند که چنین فضا هایی را خود دانشجویان باید خلق کنند . بدیهی است که این دانشجویان چنین حسی داشته اند اما حسی که به نتیجه رسیده است .
آیا شما نیز وجود چنین فضایی برای تعامل را تجربه کرده اید ؟ آیا به سادگی هر چه تمام تر نمیتوان چنین فضایی خلق کرد ؟
نیازی به توضیح نیست . ما هیچ نگوییم . تنها باید نظاره کرد و دید و دید و دید تا به آنچه مدت ها صدا کرده است چه از آب در آمده . قطعا در هر کاری ضعف ها و نکات مثبتی وجود دارد . اما باید به این ترازو خوب نگاه کرد که خود چه می گوید . ترازو ی ما دیجیتالی نیست . نیازی به اعتماد نیست . ترازو ی ما همان وزنه های قدیمی است و ما به خوبی سنگینی را مشاهده می کنیم .
آیا جلوه ی معماری ملت ما برای دیگر جهانیان چنین اندیشه و ذاتی دارد ؟ شاید ذات معماری ما واقعا چنین است و نباید انتظاری بیش از این داشت . نظر شما چیست ؟
|
آیاتی از سوره مبارکه توبه (آیات 17،18،19) مشرکان را نرسد که مساجد خدا را آباد کنند در حالى که به کفر خویش شهادت میدهند آنانند که اعمالشان به هدر رفته و خود در آتش جاودانند (۱۷)
|
مَا کَانَ لِلْمُشْرِکِینَ أَن یَعْمُرُواْ مَسَاجِدَ الله شَاهِدِینَ عَلَى أَنفُسِهِمْ بِالْکُفْرِ أُوْلَئِکَ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ وَفِی النَّارِ هُمْ خَالِدُونَ ﴿۱۷﴾ |
|
مساجد خدا را تنها کسانى آباد مىکنند که به خدا و روز بازپسین ایمان آورده و نماز برپا داشته و زکات داده و جز از خدا نترسیده اند پس امید است که اینان از راه یافتگان باشند (۱۸) |
إِنَّمَا یَعْمُرُ مَسَاجِدَ اللّهِ مَنْ آمَنَ بِاللّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ وَأَقَامَ الصَّلاَةَ وَآتَى الزَّکَاةَ وَلَمْ یَخْشَ إِلاَّ اللّهَ فَعَسَى أُوْلَئِکَ أَن یَکُونُواْ مِنَ الْمُهْتَدِینَ ﴿۱۸﴾ |
|
آیا
سیراب ساختن حاجیان و آباد کردن مسجد الحرام را همانند [کار] کسى
پنداشته اید که به خدا و روز بازپسین ایمان آورده و در راه خدا جهاد میکند
[نه این دو] نزد خدا یکسان نیستند و خدا بیدادگران را هدایت نخواهد کرد (۱۹) |
أَجَعَلْتُمْ
سِقَایَةَ الْحَاجِّ وَعِمَارَةَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ کَمَنْ آمَنَ
بِاللّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ وَجَاهَدَ فِی سَبِیلِ اللّهِ لاَ
یَسْتَوُونَ عِندَ اللّهِ وَاللّهُ لاَ یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ ﴿۱۹﴾ |
همواره گفته می شود که تک تک اجزای یک معماری باید به گونه ای سامان دهی شوند که همه به یک وحدت و یک کل منتهی بشوند . در بسیاری از معماری هایی که در جهان وجود دارد می توان این موضوع را به وضوح مشاهده نمود . تکرار برخی عناصر معماری در جای جای یک سناریو ی معماری میتوان عامل کشش و یا جذب جمعیت پشتیبان باشد . به طور بسیار ساده و ابتدایی میتوان این موضوع را به صورت یک داستان در تصاویر مربوطه مشاهده نمود .
شاید در نگاه اول ، نصب یک تبلیغ ، اگهی یا هر چیز دیگر بر در و دیوار یک شهر امری غیر مهم باشد اما هنگامی که این موضوع تبدیل به یک تجارت و یک صنعت می شود موضوع کاملا تغیر پیدا می کند . در اینجا این دیگر ما نیستیم که تصمیم می گیریم در شهرمان چه ببینیم و چگونه زندگی کنیم . حمله ی متوالی بسیاری از تبلیغات ناخواسته ی بصری از دیوار های شهرمان ذهن بزرگ ما را پر از هشدار های تبلیغاتی می کنند و ما چاره ای برای ندیدن آنها نداریم .
شرکت طراحی و معماری O Studio ، یک شرکت چینی است که تخصص ویژه ای در بهسازی و نوسازی ساختمان های مخروبه ی بتنی دارد . در طرح کنونی مشاهده می کنیم که خوابگاه دانشجویی مخروبه ی شهر چین ، چقدر خلاق به یک هتل جوان پسند و بسیار مدرن تبدیل شده است .
ما نیز کم مخروبه نداریم .نظر شما در مورد بهسازی این مخروبه های شهرمان چیست ؟
بسیار برایمان پیش آمده است که با وجود داشتن نقشه نتوانیم مسیر خود را پیدا نماییم . یکی از ای محیط های گیج کننده مترو است . آن هم متروی شهری مانند لندن . طراح اینفوگرافیک کنونی تمام تلاش خود را کرده است که به ساده ترین روش و بدون هیچ گونه آرایش اضافی بتواند این مشکل اساسی شهروندان را حل نماید . مشکلی که نه تنها مشکل را حل نموده ، بلکه به زیبایی آن نیز بسیار کمک کرده است .
باید این موضوع را متذکر شد که بسیاری از شهروندان تهرانی به دلیل گم شدن و ترس از آن ، به هیچ دلیل از متروی زیر زمینی استفاده نمی کنند.!
ما چگونه می توانیم این مشکل را بر طرف نماییم؟
شرکت chartier dalix architectes ، پروژه ی مدرسه ی ابتدایی خود را به خوبی به سرانجام رساند . این مدرسه ترکیبی از محیط شهری و فضای کودکانه ی یک دبستان در شهر پاریس در فرانسه است . علاوه بر اهمیت بر فضا های خارجی و باز می توان به ارتباط فضایی طبقاتی و همین طور امکاناتی مانند سالن ژیمناستیک و ... اشاره نمود که خود برای یک دبستان چیزی فرا تر از انتظار است . اما خلاقیت در اینجاست که این مجموعه همان طور که ظاهرش بیان می کند در کاربری نیز کاملا با شهر هماهنگ است و فعالیت های خود را با شهر به اشتراک می گذارد . برای مثال همان سالنی که نام برده شد !
اینکه فرزندانمان کجا درس می خوانند چه اهمیتی دارد؟
آیا در معماری کشور ما نیز به دبستان ها و مهد کودک ها همان میزان توجه می شود که به دانشگاه توجه می شود ؟ اهمیت این موضوع تا چه حد است ؟
در منطقه ی بسیار قدیمی اسپانیا ، استدیو ازبیلت ، مکانی بسیار فرسوده ، کم نور ، و کوچک را بازسازی نموده است . مکانی که برای روحیه ی طراحان بسیار بد و نامناسب بود چرا که یکی از نیاز های اساسی برای یک طراح ، محیطی باز و پر نور است . اما مشاهده خواهیم کرد که چگونه این مکان بسیار کوچک تبدیل به یک استدیو ی بسیار کاربردی شده است .
آیا ما نیز با اندکی تغییر و تحول در محیط کار خویش نمی توانیم کیفیتی به مراتب بالا تر از آنچه هم اکنون تجربه می کنیم ایجاد نماییم؟
آنچه امروز با آن در ایران مواجه هستیم ساخت و ساز های انبوه سازانی است که بدون در نظر گرفتن آینده تنها به حال می نگرند و اندکی بعد از آن را . در این طرح ساده اما زیبا که هتل NAKA phuket نام دارد یکی از موفق ترین پروژه های بزرگ است که به صورت کاملا ساده اما مدولار بدون ایجاد شهرک سازی های بلند مرتبه ، با حفظ حریم توانسته است آسایش و آرامش را برای انسان فراهم نماید.
آیا نمیتوان در معماری کنونی کشور ما نیز با استفاده از ساخته های مدولار کیفیت مورد نیاز را برای انبوه سازی ایجاد نمود ؟
هنگامی که در معماری کشور خویش هیچ توجه به معلولین نمی شود ، افرادی که نه تنها هیچ ضعفی نسبت به دیگر اعضای جامعه ندارندبلکه در بسیاری از زمینه ها بسیار فعال تر از دیگر ها هستند ، آدام روت از تکنولوژی نوین جهانی یعنی پرینتر های سه بعدی استفاده می کند و سهم خود را جهت آسان نمودن زندگی برای افرادی که توانایی راه رفتن خود را از دست داده اند ایفا می کند .
آیا در معماری ما نیز به چنین افرادی توجهی می شود ؟
