گزارش کلاس حجم و ماکت: جلسات پنجم تا هشتم
محمد فرید مصلح | يكشنبه, ۲ خرداد ۱۳۹۵، ۱۲:۱۸ ب.ظ
پست چهارم: جلسات پنجم تا هشتم
طبق رویه این سلسله پست، از تجاربم در مدیریت کلاس «حجم و ماکت» می گویم.
پست چهارم: جلسات پنجم تا هشتم
کارگاه ساخت پل های کاغذی
دانشگاه تهران
درس: سیستم های ساختمانی
استاد: کتایون تقی زاده
کارگاه های ساخت عناصر سازه ای برای درک هر چه عمیق تر سازه و مشاهده ی عملی رفتار آن، از جمله کارهای جذاب و مورد نیاز است.
در ترم جاری(نیمسال اول 94-95) دانشجویان دانشگاه تهران به عنوان پروژه ی نهایی درس سیستم های ساختمانی به ساخت پل های کاغذی پرداخته اند.
طبق روال متداول برای ساخت یک پروژه معماری در ایران، طراحیها با دست و به کمک نرم افزار انجام میشوند. آنالیزهای لازم نهایی شده و شبیه سازیهای سه بعدی توسط نرم افزارها ارائه میگردند. این سیستم متداولیست که در نقاط مختلف دنیا انجام میشود و پشتیبانان و مجریان این سلسله مراتب، تلاش میکنند با ارتقا مهارتهای نرم افزاری و دانشی بهره وری این سیستم را بالاتر ببرند. اینبار اما سیستمی جالب و شایان توجه توسط یک گروه معماری نروژی پیگیری میشود. سیستمی که در آن درکنار تمام مراحل کامپیوتری، عرصه ای برای تجربه نزدیک به واقعیت فضا ایجاد میشود.
در نوشتارهای پیشین، در قالب دو یادداشت جداگانه (اینجا و اینجا) به معرفی برخی مهارتهایی پرداختیم که تقویتشان به کیفیت زندگی دانشجویان معماری کمک میکند. حرفهایی که از طرف صرفا یک سال بالایی ذکر میشوند و بیشتر برشمردن چیزهاییست که برای خودمان مغفول مانده بودند. در این یادداشت چند مورد جدید به این تجارب افزوده شده و مهارتهای جدیدی را با هم مرور میکنیم. اگر حتی یکی از این موارد نیز برای یک خواننده مورد توجه قرار بگیرد، سهم عمده رسالت این پستها برآورده شده است.
در نوشته های پیشین به بررسی چند نمونه از تجاربی پرداختیم که احتمالا دانشجویان معماری را در طول تحصیل، درگیر خود میکند و در ترمهای پایانی هم به نتایجی در مورد این مسائل میرسند. فایده خواندن این تجربیات، کمک هرچند اندک به پیمایش صحیحتر مسیری است که میتواند دلنشینیهای فراوانی داشته باشد. در ادامه این پست نمونه های بیشتری از تجارب این چنینی را با هم مرور خواهیم کرد.
اکنون حدود دو ماه است که دانشگاه شروع شده و به محیط آتلیه هایتان بازگشتید (البته امیدوارم در این فاصله ارتباطتان را با طراحی قطع نکرده باشید). رایحه آشنای چسب فوم و چوب بالسای لیزر شده و همهمه های دلنشین کلاسهای طراحی اتفاقات خاطره انگیز دور و بر شما هستند. چند نکته هستند که در نظر داشتم با شما مخاطبین (و احتمالا دانشجویان ترمهای پایینتر) درمیان بگذارم. این نکات مطالبی هستند که شما احتمالا خودتان به بخش عمده آنها در آینده میرسید اما من شخصا ترجیح میدادم کسی اینها را از ابتدا به ما میگفت. هریک از خوانندگان ممکن است به تجربیات مختلفی در طول دوره تحصیلشان برسند. تعدادی از این تجارب را در پستهای قبلی هم با هم مرور کردیم اما این دفعه قصد داریم جسارتا به تجاربی که بیشتر مربوط به کارهای ترمهای اولیه میشوند بپردازیم. به این نکته توجه اکید کنید که اگر احیانا خواندن این پست نکته ای به دانسته های ارزشمند شما اضافه کرد، به معنی این نیست که نگارنده تک تک این موارد را خودش رعایت کرده بلکه تعداد بسیار زیادی از این موارد چون شخصا رعایت نکردم و نتیجه آنها را دیدم، به تجربیاتم اضافه شدند!
سفر واژه ایست که برای هر انسانی معنای خاص و تجهیزات مورد نیاز خود را دارد. اما اگر دانشجوی معماری باشید شاید بتوان آن را در چند واژه خلاصه کرد:
یک کوله پشتی،کفش مناسب،کیسه خواب و ...دوربین عکاسی!
از طی مسیر و هم صحبتی با دوستان که بگذریم یکی از جذاب ترین لحظات سفر برای یک دانشجوی معماری ثبت لحظات از نگاه خودش است و حتما همه ی ما آرشیوی از این لحظات را در گوشه ای داریم که هر از چند گاهی سری به آن می زنیم.
اما همیشه ته دلمان می گوییم چه می شد که می توانستیم این خاطرات را بار دیگرازنزدیک لمس کنیم؟ شاید سفری مجدد،ممکن نباشد اما آیا راه دیگری نیست؟
غروب جمعه دلگیر است و هوا بارانیست. من خسته ام و دیوانه وار به هرگوشه ی خانه که برسم لم میدهم. کتاب میخوانم. تلویزیون میبینم. به سقف زل میزنم و داریوش گوش میدهم و ... . اما نه! من کارهایی دارم که "باید" انجام شوند.... اما واقعا چنین کارهایی دارم؟ آیا این کارها حقیقتا باید انجام شوند؟ خب انگیزه من کم است. من میخواهم تمام روز دراز بکشم و کاری نکنم. همینکه خودم را از تخت با هزار زحمت به بیرون خزیدم، لپ تاپم را باز کردم. لیست کارهایی که باید بکنم را مرور کردم و بعد دست نگه داشتم. کارهای زیادی هستند که باید انجام دهم و بنظر میرسد هرچه بیشتر کار برای انجام دادن دارم، انگیزه ام کمتر میشود. این عامل اصلی شد که به موضوع پست امروز فکر بکنم.
"انگیزه"!
در روز چند ساعت کار میکنید؟ نه فقط کار حرفه ای در محیطهای کاری. کلا چند ساعت رو به کارهای هدفمندتون اختصاص میدین. یعنی اعمالی که سر یک زمان مقرر و از پیش تعیین شده باید به بازدهی مشخص و معینی برسن. در تمام طول این مدت که مشغول هستین، عادتهایی هستند که ممکنه ضرورت چندانی هم برای انجامشون نباشه اما "زمان" شما رو هدر میدن. یا برعکس. ممکنه کارهایی باشه که خیلی خوب باشه انجامش بدین اما تا کنون بهش توجهی نداشتید. در این پست قصد داریم یه تعداد از این کارهای خوب یا عادات نابجا رو مرور کنیم که بتونه باعث پیشرفت راندمان کاریمون بشه.
ضمن اینکه این پست برگرفته از چکیده مقالات انگلیسی و نیز با مکمل تجربیات شخصی است.
ناگهانی رخ می دهد ؟ کسی از پشت سر ناگهانی می گوید ؟ خیر مراحلی در کار است و غیر از این بس اشتباهی بزرگ است . همگان می دانیم برای آنکه بتوانیم شروع به طراحی معماری کنیم نیاز به اطلاعات پایه از سایت و ... نیز داریم . علاوه بر آن سیر رسیدن به یک راه حل برایمان چنان اهمیت دارد که خود طرح نیز اهمیت دارد ، چرا که این سیر رسیدن به طرح است که عقیده و افکار پشت طرح را نشان می دهد . رنزو پیانو یکی از معماران برجسته ای است که نه تنها به تمامی این موضوعات توجه دارد بلکه اهمیت وی به این موضوعات باعث شده تا دیگران از وی تقاضا کنند تا این روش ها را به نمایش بگذارد . موزه ی کنونی موزه ی روش و عملکرد های رنزو پیانو است . باید این موضوع را نیز بیان کرد که این معمار در قید حیات است و مانند برخی کشور ها بزرگان بعد از مرگ بزرگ نمی شوند !
آیا ما نیز سیر رسیدن به طرح معماری مان برایمان اهمیتی دارد ؟ آیا تنها نتیجه ی کار است که نمایانگر یک معماری موفق است یا ... ؟
به لطف خدا در پردیس هنرها در ترم گذشته کارگاهی برای ساخت نمونه طاقهایی (البته فقط بخش تویزه زنی) شکل گرفت و دانشجویان واحد معماری اسلامی 2 مشغول به ساخت شدند. 4 نوع طاق متفاوت به 4 گروه واگذار شد و هرگروه قبل از روز کارگاه ماکت قوس خود را ساخته بود.
فرآیند پروژه ساخت به شرح زیر بود:
آنچه امروزه معماران و همچنین دانشجویان معماری به آن توجه نمی کنند سلامتی است که اندک اندک از دستشان به بهانه ی کار و شب بیداری ها و کار های مدام با رایانه و وسایل مربوطه می رود . با توجه به این تصاویر به راحتی متوجه خواهید شد که به چه آسانی می توانید سلامتی خود را از دست بدهید و به چه آسانی نیز نه .
