خب، بریم شبیه سازی کنیم
طبق روال متداول برای ساخت یک پروژه معماری در ایران، طراحیها با دست و به کمک نرم افزار انجام میشوند. آنالیزهای لازم نهایی شده و شبیه سازیهای سه بعدی توسط نرم افزارها ارائه میگردند. این سیستم متداولیست که در نقاط مختلف دنیا انجام میشود و پشتیبانان و مجریان این سلسله مراتب، تلاش میکنند با ارتقا مهارتهای نرم افزاری و دانشی بهره وری این سیستم را بالاتر ببرند. اینبار اما سیستمی جالب و شایان توجه توسط یک گروه معماری نروژی پیگیری میشود. سیستمی که در آن درکنار تمام مراحل کامپیوتری، عرصه ای برای تجربه نزدیک به واقعیت فضا ایجاد میشود.
خودشان معتقدند درک فیزیکی از مقیاس یا ادراک عبور از فضاها و اتاقها، توسط ماکتها یا ترسیمات دستی یا حتی مدلسازی کامپیوتری حاصل نمیشود. توانایی شبیه سازی دو بعدی و گردش در فضای دو بعدی، در اغنای تصورات معماری نقش به سزایی دارد. شبیه سازیها توسط نوار چسبهای معمولی کاغذی و در حیاط پشتی این استودیو (و ظاهرا با تعامل مهربانانه ی همسایگان) انجام شده و تمام جزییات، از بازشوها گرفته تا مبلمان را شامل میشود.
