آلبوم اسکیس کنکور و یک جلسه کرکسیون با مهندس بهروز باجغلی (مخصوص دانشجویان)

 

آلبوم اسکیس های کنکور مهندس بهروز باجغلی همراه با یک جلسه کرکسیون خصوصی، ثبت نام از طریق وبسایت هایـ استودیو.

مهندس بهروز باجغلی فارغ التحصیل کارشناسی ارشد معماری دانشگاه تهران، رتبه 3 کنکور ارشد و دارای 5 سال سابقه تدریس است. در این پکیج، به متقاضیان و علاقمندان یک آلبوم کامل 72 صفحه ای از نمونه اسکیس های کنکور توسط مهندس بهروز باجغلی قرار گرفته است. همچنین پس از ثبت نام با هماهنگی قبلی به صورت خصوصی امکان مشاوره و کرکسیون خصوصی یک ساعته با مهندس بهروز باجغلی وجود دارد. 

علاقمندان می توانند از طریق لینک زیر وارد وبسایت هایـ استودیو شده و در قسمت ورکشاپ ها ثبت نام نمایند:

لینک ثبت نام

مهلت ثبت نام تا 4 دی ماه 1400

همکاری دو استودیو آروند و هنردوست در طراحی یک ست مبلمان خاص

 

در یک همکاری دو جانبه دو طراح از دو حوزه ی طراحی صنعتی و معماری، یک محصول مشترک را طراحی نمودند. مصطفی آروند از طراحان صنعتی به نام کشور تحت عنوان استودیو مصطفی آروند و محمدعلی هنردوست، طراح و دانش آموخته معماری داخلی دانشگاه تهران، یک ست مبلمان فانتزی و راحتی مناسب برای فضاهای CO WORKING یا فضای کار اشتراکی طراحی نمودند که در ادامه مطلب می توانید تصاویر دیگر این مجموعه را مشاهده نمایید.

(برای اطلاعات بیشتر درباره این همکاری به اینجا مراجعه کنید.)

نقدی بر آموزش معماری پردیس هنرهای زیبا دانشگاه تهران

 

 

 

در این مطلب قصد داریم به توضیحاتی در رابطه با شیوه ی آموزش رشته ی معماری در دانشگاه تهران از نگاه یکی از دانشجویان این رشته بپردازیم.

 

 

 

اساسا اگر به ابتدا باز گردیم این سوال مطرح می شود که در طول تحصیل در دانشکده ی معماری قصد آموختن چه چیزی را داریم؟
علاوه بر آموزش مقدمات معماری و کلیات مربوط به آن، در وهله ی بعدی این سوال مطرح می شود که آیا با گذراندن چند طرح با موضوع های مختلف، ما معمار می شویم؟ و اگر نه، پس هدف از تحصیل، با وجود طرح های محدود چیست؟ با قدری توجه می توان دریافت که هدف اصلی از تحصیل معماری در دانشگاه، کسب تجربه در زمینه های مرتبط با موضوع معماری است. در این راستا آنچه که در تعریف دروس از جانب سیستم آموزشی اهمیت پیدا می کند، انتخاب طرح ها و دروس متنوعی است که مضامین اصلی را پوشش دهند.

مدت تالیف پست: 200 دقیقه / مدت مطالعه: 15 دقیقه

شبهای تحویل؛ تهدید یا فرصت؟

مقولۀ جنجالی که تقریبا تمام دانشجویان از ترمهای آغازین تحصیل خودشان با آن درگیر هستند، سپری کردن شبهای تحویل با انبوه کارهای مربوط به این ایام است. اوضاعی که دانشجو در این شبها تجربه میکند مختص رشته های معدودی است و جز دانشجویانی که در دانشگاههای هنر درس میخوانند، مابقی احتمالا تنها رشته ای در دانشگاهشان هستند که با این پدیده سر و کار دارند.

اما به راستی شب تحویل (شارت، کاریوت و...) چجور وضعیتی را طلب میکند؟ دانشجو در این شبها چه حالاتی را تجربه میکند؟ وضعیت منطقی یک دانشجوی ساعی و یک دانشجوی کم تلاش (در طول ترم) چقدر در این شبها متفاوت است؟ اثرات مثبت حال و هوای این شبها چیست؟

مدت تالیف پست: 160 دقیقه / مدت مطالعه: 10دقیقه 

 

آموزش معماری در جامعه­ ی امروز

خطی که از معمار برجای می­ماند و اثری که معمار طراحی می­کند برآمده از برسنج­های (پارامترهای) مختلفی بوده و هست که با گذشت زمان کم و زیاد شده­ اند و اشکال جدیدتری به خود گرفته ­اند. نکته ­ی کلی آن است که عوامل اثرگذار بر شکل ­گیری این برسنج­ها امروز احتمالا متعددتر از هر زمان دیگری در سیر تجربیات بشر است. در زمانه­ ای که اضداد متعددی در جوامع انسانی کنار هم گرد آمده ­اند، یک شاگرد معماری باید حوزه ­های مهم را شناسایی  و اطلاعات موثر را از میان انبوه اطلاعات و حوزه­ های گوناگون فراخوان کند. اما پرسش اصلی این نوشتار آن است که هدایت و راهبری این شاگرد چگونه باید صورت بگیرد؟ نقش استاد و راهبر در پرورش قوه ­ی درک و تحلیل شاگرد چیست و اساسا چقدر این امر قابل آموزش است؟

مدت تالیف پست: 100 دقیقه / مدت خواندن پست: 7 دقیقه

چرا ما به مطالب نظری اهمیت دهیم؟

چرا مطالب نظری را مطالعه نکنیم؟

یا چرا چنین سوالی به ذهن یک معمار یا هنرمند خطور می کند و آن را به زبان می آورد؟

چه شده که او، ممکن است مطالب اینچنینی را الحاقی و بعضا اضافه بداند؟

شاید باید به ریشه ها توجه داشت. به شکلی که با علم آشنا شده و رشد کردیم: سال ها در مدارسی تحصیل نموده ایم که علم را به ما تزریق می کنند و به معنای واقعی چیزی جز "دانش آموز" نیستیم. و چنین است که بعضی، تفاوت دانشگاه و مدرسه را در ابعاد ساختمان و اختلاط جنسیتی آن خلاصه می کنند و به این مطلب پیش پا افتاده توجه نمی شود:

دیگر کسی "دانش آموز" صدایمان نمی کند و الان "دانشجو" هستیم.

ما نیز در دانشگاهمان چنین فکری داریم ( طراحی مدولار و مینیمال )

در بسیاری از دانشگاه های معماری مخصوصا در ایران فضایی برای تعامل دانشجویان جهت همکاری بین دوره ای بین افرادی که تجارب بیشتری در اختیار دارند و آنها که از چنین فضیلتی برخوردار نیستند وجود ندارد . در اکثر زمان ها چنین اتفاقاتی به حیاط و یا غذاخوری می انجامد که نتیجه ی مورد نظر و تعریف شده ی مذکور را به همراه نخواهد داشت . بسیاری ادعا دارند که چنین فضا هایی را خود دانشجویان باید خلق کنند . بدیهی است که این دانشجویان چنین حسی داشته اند اما حسی که به نتیجه رسیده است .

آیا شما نیز وجود چنین فضایی برای تعامل را تجربه کرده اید ؟ آیا به سادگی هر چه تمام تر نمیتوان چنین فضایی خلق کرد ؟

فضاهای آموزشی (مدارس ، دانشگاهها و فضاهای مربوطه از جمله کتابخانه ،آتلیه و...)

اعلامیه نمایشگاه دانشجویان طرح (1) پردیس هنرها