از زمانی که کار با نرم افزار های معماری در دانشگاه ها و آموزشگاه های معماری پذیرفته تر شد دانشجویان به مشکلات زیادی در فرآیند پروژه برخوردند. از شایع ترین آنها زمان کافی نداشتن برای آماده سازی مدارک و ارائه آنها در کامپیوتر بود. در سیستم آموزشی گذشته، فرآیند نهایی شدن مدارک ارائه و ارائه نهایی تقریبا یکسان بود. اما با روی کار آمدن نرم افزار هایی چون rhino و 3d max و غیره این کار به مراتب سخت تر شد. چراکه مرحله مدل سازی کاملا فرآیند جدایی از تهیه مدارک نهایی به حساب می آمد. یکی از گلوگاه های تحویل پروژه که بسیاری از دانشجویان اغلب به سبب لپ تاپ های ضعیف با آن دست و پنجه نرم می کنند، رندر یا پرسپکتیو اصلی پروژه است. رندر گرفتن از مدل سه بعدی اماده شده، گاها بسیار زمان بر تر از ترسیم پرسپکتیو با قلم است. در حین ترسیم با دست به راحتی می توان بسیاری از جزییات را طراحی کرد یا هر تعداد که نیاز باشد پرسوناژ اضافه کرد. اما هنگام کار با نرم افزار، متناسب با دانش و تجربه، ممکن است هر یک از آنها چندبرابر زمان بیشتر یا چندبرابر زمان کمتری بگیرد. اضافه کردن چند بافت (تکسچر) و درخت و پرسوناژ در فتوشاپ به روی رندر نسبت به اضافه کردن آنها به صورت سه بعدی در مدلسازی می تواند زمان کمتری ببرد. اما تمام این نکات بستگی به تجربه شخصی هر دانشجو که در طی پروژه های گوناگون بدست آورده دارد. به طور کلی تکنیک پست پروداکشن یکی از راه حل های اثبات شده در جهت بهبود کیفیت و کمیت رندر های معماری است.
در این پست اختصاصا به نکات ظریفی در پست پروداکت کردن رندر های معماری با استفاده از png های پرسوناژ می پردازیم. png هایی که اگر درست استفاده شوند می توانند جلوه خاصی به رندر نهایی بدهند.
مدت تالیف پست: 180 دقیقه / مدت مطالعه: 15دقیقه
