نقوش سردر های تهران قدیم ( معماری ایران )
parisa najafi | جمعه, ۱۱ ارديبهشت ۱۳۹۴، ۰۵:۳۳ ب.ظ
هنر معماری ایران در دوران پس از اسلام در بعضی جنبه ها از جمله تزیینات٫ به صورت قابل ملاحظه ای از جهان بینی و احکام اسلام تاثیر پذیرفت. و با اجتناب از به کارگیری تصویر و پیکره ی انسان استفاده از نقوش هندسی و تجریدی تشدید یافت.
این شیوه ی کار در هنرهای وابسته یا مربوط به معماری مانند آجرکاری٫ کاشی کاری٫ گچبری و حجاری نیز رایج شد. و تدریجا موجب شد یک طرح با تغییر اندک در یک گستره ی زمانی طولانی و در آثار هنری مختلف به کار رود. این به معنای فقدان خلاقیت در نقوش تزیینی نیست بلکه هنرمندان ایرانی سعی داشته اند ضمن خلق آثار نو٫ سنت های طراحی و هنری را نیز در نظر بگیرند.
همانطور که میدانیم در دوران قاجار با گسترش روابط سیاسی اقتصادی با روسیه و کشورهای اروپایی برخی از سنتهای فرهنگی و هنری دگرگون شد از جمله معماری و تزیینات...
یکی از زمینه هایی که در سطحی وسیع مورد تقلید قرار گرفت طراحی فضای ورودی و نقوش سر در خانه ها و دیگر بناها بود.
در بسیاری از شهرهای درونگرا فضای ورود و سر در بنا٫ مهمترین و تقریبا تنها بخش از نمای خارجی بود که طراحی و تزیین می شد و سایر بخش ها ساده بود.