بنگریم پیمانه را - قسمت نخست

میدود، میچرخد، میپرد، پنهان میشود، تیراندازی میکند. اینها بخشی از رفتارهای کاراکتری است که کاربر با آن هم ذات پنداری میکند. در بازیهای رایانه ای به هر سبک و ژانری، غالبا کاراکتری وجود دارد که کاربر با آن همراه میشود. همگام با آن به کشف دنیای بازی میپردازد، قوانین بازی را اجرا میکند و برای دقایقی کارهایی را که از وی خواسته میشوند انجام میدهد. تمام این الگوهای رفتاری در دنیایی رخ میدهند که کاربر بخشی از آن است. به واسطه کاراکتری که در اختیار دارد شروع به مکاشفه میکند. فضاها را در مینوردد، ابعاد را احساس میکند و ساختمانها (یا به عبارت مناسبتر، فضاها) را میبیند. این فضای سه بعدی (یا به عبارت بهتر دو و نیم بعدی) علاوه بر تامین شرایط فیزیکی رخ دادها و فعالیتها، به واسطه نور، رنگی که در حجمش نمایان است، ماهیت سه بعدی اش، تزیینات، همخوانی با شرایط مکانی و زمانی سناریوی بازی و... بر کاربر اثر میگذارد. یک بازی باورپذیر در وهله اول میتواند کاربر را در فضاهایی حرکت دهد که با منطقه جغرافیایی و زمان جریان بازی همخوان باشد. سلسله پستهای "بنگریم پیمانه را" تلاش دارد تا معماری فضاها در چند بازی معروف و پرکاربر را همراه با شما به نظاره بنشیند.