آشپرخانه ای برای هم توانان فراموش شده ما (dirk biotto )

بیوتو نام طراحی است که با طرح آشپزخانه ی خود خدمتی بزرگ به یک جامعه ی بزرگ کرده است که بسیاری از ما انسان ها کاملا آنها را فراموش کرده ایم . افرادی که ناتوانی جسمی دارند در میان اقشار جامعه به کسانی تبدیل شده اند که کمبودی در زندگی دارند اما در واقع چنین نیست . فردی که ناتوانی جسمی دارد همانند فردی است که سر درد دارد . در واقع باید به عنوان یک مریضی به این موضوع نگاه کرد . آیا ما کسی که سرماخورده است را سرزنش می کنیم ؟ پس چطور هنگام دیدن یک فرد ناتوان احساسی می کنیم که نباید بکنیم ؟

آیا شما به عنوان یک طراح ، نگاهتان نیز مانند همگان است یا نگاهی بس عظیم تر دارید ؟

ما نیز در دانشگاهمان چنین فکری داریم ( طراحی مدولار و مینیمال )

در بسیاری از دانشگاه های معماری مخصوصا در ایران فضایی برای تعامل دانشجویان جهت همکاری بین دوره ای بین افرادی که تجارب بیشتری در اختیار دارند و آنها که از چنین فضیلتی برخوردار نیستند وجود ندارد . در اکثر زمان ها چنین اتفاقاتی به حیاط و یا غذاخوری می انجامد که نتیجه ی مورد نظر و تعریف شده ی مذکور را به همراه نخواهد داشت . بسیاری ادعا دارند که چنین فضا هایی را خود دانشجویان باید خلق کنند . بدیهی است که این دانشجویان چنین حسی داشته اند اما حسی که به نتیجه رسیده است .

آیا شما نیز وجود چنین فضایی برای تعامل را تجربه کرده اید ؟ آیا به سادگی هر چه تمام تر نمیتوان چنین فضایی خلق کرد ؟

دیتیل و سادگی (LP house in são paulo)

جدا از بررسی ذات آثار مدرن و دلایل آنها ، موضوعی که می توان به آن پرداخت سادگی در عین پختگی می باشد . پروژه ی کنونی توسط یک تیم برزیلی برای یک واحد مسکونی طراحی شده است . به وضوح می توان مشاهده کرد که چگونه توجه به دیتیل و عناصر جزئی می توانند در یک عنصر معماری ساده کار را به تکامل برسانند . 

برای نمونه می توان