گزارشی از کلاس ساخت و مصالح
محمد فرید مصلح | دوشنبه, ۲۲ آذر ۱۳۹۵، ۰۷:۵۴ ب.ظ
در این کلاس، دانش آموزان تجارب مختلف و عملی بسیاری را فرا گرفتند. از جمله، خود در گروه های مختلف به ترکیب و ساخت ملات سیمان و بتن پرداختند. تجربه ای که همراه با هیجان دانش آموزان همراه بود.
ساخت بتن در ظروف یکبار مصرف، اولین تجربه ی نزدیک آن ها با بتن
اما پس از درک و فهم تجربی بتن، وقت آن است که بچه ها بیش تر با حقیقت زیبایی بتن آشنا شوند. توجه به این نکته ضروری است که دانش آموزان، در چنین سنی هنوز ذهن کاملا رشد یافته ای نداشته و از تصور فضایی قدرتمندی برخوردار نیستند. بنابراین فهم و درک آن که اساس کار های قالبی چگونه صورت گرفته و با ایجاد فضای منفی، در حقیقت شکل نهایی را طراحی می کنیم، نیاز به توضیح ساده و روانی داشت که در طول ترم سعی در فهماندن آن داشتیم.
یکی از پروژه هایی اجرا شد، ساخت گلدان بتنی بود. گلدان هایی که قالب های سیلیکونی آن ها برای استفاده تولید انبوه و شرکتی از شرکت گلسنگ گرفته بودیم و فرصتی پدید آورد که هر هنرجویی، برای خود گلدانی بسازد.
قالب های سیلیکونی ساخت گلدان
یکی از گلدان های ساخته شده توسط دانش آموزان
قطعا یکی از اهداف ما معمار های معلم آشتی دادن دانش آموزان با بتن بود!
اما فعالیت دیگری که به صورت قالبی و با بتن انجام دادیم، پروژه ی ساخت سه پایه بتنی بود که دانش آموزان به سادگی می توانستند، وسیله ای کارا، ایستا و زیبا را بسازند:
یک نمونه صندلی ساخته شده، نشیمن گاه از جنس بتن و پایه ها چوبی می باشد.
ملات در حال خشک شدن در قالبی ساده: سطل!
صندلی های تقریبا آماده: رنگ های ساده ای و اصلی که ما را یاد سبک مدرن دستایل می اندازد
و خالق هایی که روی مخلوق خود می نشینند و به آن اعتماد دارند!
حال نوبت آن بود که دانش آموزان با ماده ی دیگری آشنا گردند و آن هم گچ بود. به همین دلیل، باز هم اولین کاری که به آن پرداختیم، فهم نسبت واقعی ترکیبی آب و گچ بود که دانش آموزان خود به نسبت درست رسیدند و و این بار آن ها با قالب هایی که از سیلیکون ساخته بودند، با گچ مجسمه های مشابهی به وجود آوردند:
در جست و جوی نسبت درست گچ و آب
قالب سیلیکونی و مجسمه گچی
یکی از دانش آموزان در حال قالب گیری مجسمه ی گچی
در کنار پروژه های تعریف شده و معلوم ترم، دانش آموزان را تشویق به جست و جو در وب کرده تا با دیگر پروژه ها آشنا شده و خود خالق خلاقیت های دیگری باشند. در این مرحله، آن ها تکنیک ها را فراگرفته و تنها با مشورت گیری از ما توانستند چنین آثاری را خلق کنند:
این کلاس در 9 جلسه 75 دقیقه ای و برای 4 گروه مختلف از دانش آموزان اجرا و به کمک دوستم سینا خرازی نیا اداره شد. از دوست و برادر دیگرم صائب کفایتی نهایت تشکر را به خاطر کمک های فکری، کاری و راهنمایی های تجربی می کنم و همچنین طرح درس او را که خود طراح آن بود ارج می نهم.
از نظرات شما خوانندگان عزیز نیز نهایت استفاده را کرده و خوشحال می شوم اگر نکته یا پیشنهادی در جهت بهبود این کلاس داشتید، حتما با ما در میان بگذارید.
