مسکن بی مهر ما
در سال 1968
برج رونن پوینت با یک انفجار پایین امد و در سال 1972 بسیاری از بلوک های نواری پروت ایگو سن لوییس ، به علت غیر قابل سکونت بودن برای اقلیت سیاه پوستان فقیری که در ان زندگی می کردند و باور آنان از خانه که باعث شد آن ها با اپارتمان بیگانه باشند، به عمد
منفجر شدند.
پروت ایگو بر اساس ایده ال های کنگره بین المللی معماران نوگرا بنا شده بود و در زمان طراحی 1951 جایزه ای از انستیتوی امریکایی معماران دریافت کرد. مجتمع شامل بلوک هایی با ذوق به ارتفاع 14 طبقه همراه با "خیابان های معلق در هوا " بود. به علاوه سبک ناب گرا (purist) آن و تمیزی بیمارستان گونه اش خواسته بود که از طریق ارائه نمونه خوب به ساکنینش، محسنات و خوی نیکو تزریق کند. شکل خوب می بایست به محتوای خوب می انجامید، یا حداقل منجر به رفتار نیک می گشت و طراحی هوشمندانه فضای تجریدی می بایست رفتار سالم را ارتقا می بخشید که البته این چنین نشد و سرنوشت این مجتمع، نابودی آن شد.
از طرفی در ایران شاهد ساخت پروژه های عظیم مسکن مهر هستیم که با متقاضی نداشتن آنها مواجه شده ایم.
مهرآبادی،
قائم مقام وزیر راه و شهرسازی با اعلام این‌که حدود 80 هزار مسکن مهر بدون متقاضی
در کشور داریم، از برنامه‌ریزی وزارت راه و شهرسازی برای تعیین تکلیف این واحدها
خبر داده و به تسنیم گفته بود: بیشترین مسکن مهر بدون متقاضی در خوزستان قرار
دارد.
وی با اشاره به این‌که حدود 80 هزار مسکن مهر در سراسر کشور بدون متقاضی است،
افزود: وزارت راه و شهرسازی به دنبال تعیین تکلیف این واحدهاست، در این زمینه هم
برنامه‌های مختلفی را پیش می‌بریم که تسهیل شرایط ثبت‌نام در مسکن مهر و یا فروش واحدهای مسکن مهر با قیمت تمام شده با
قیمت منطقه‌ای به سازندگان آن از جمله ی آنهاست.
پاسخ درست به این مساله مسکن چیست؟ قیمت بالای تمام شده مسکن را چطور می توان درست حل نمود؟ کیفیت خوب زندگی را چطور وارد این خانه ها می توان کرد؟ آیا نباید از الگوی دیگری برای انبوه سازی یا سرشکن کردن هزینه ها استفاده کرد؟ از تجربه هایی که در خارج از کشور رخ داده، نمی توان استفاده نمود؟ ...و هزاران سوال دیگر که جای بررسی و تحقیق بسیار دارد...
با هم به تماشای نمونه هایی از این پروژه، می نشینیم:
سرنوشت مجتمع پروت ایگو:
منابع: (newurbanism.persianblog.ir/yanondesign.com/ نگارنده)
