حقیقت چیزیست که بیشتر از هر چیز دیگر در آثار وندروهه دیده میشود و به عبارت دقیق تر حس میشود. براستی چیست و چگونه شد که میس وندروهه اینچنین هنر و معماری را با اصولی ساده چون less is more در آمیخت و این آثار ارزشمند را طراحی کرد.
حال ما و معماری ما و حتی زندگی ما بهتر نیست که از منطق Less is more پیروی کند؟ آیا این less is more درست تر و اسلامی تر از برخی منطق های ما نیست؟
صخره نوردان پرو ای به این فکر افتاده اند تا برای خود خانه ای هر چند حقیر در بالا دست ها ، آنجا که آسمان و زمین دیگر غریبه نیستند ، بسازند و از زندگی لذت ببرند . اتاقکی که با استفاده از تکنولوژی سازه های فلزی و به صورت کاملا مجزا ایجاد شده توسط کوهنوردان در ارتفاع 122 متر بالاتر از سطح زمین سر هم و ساخته شده است . این اتاقک هر چند حقیر معماری ای بس گستره دارد که از آن میتوان به یک فضای خواب ، فضای غذاخوری و فضای سرویس بهداشتی خصوصی اشاره کرد .
چگونه می شود به زندگی ای فراتر از زندگی روزمره ی شهری فکر کرد ؟ آیا ما هنوز اندرخم یک کوچه ی خود مانده ایم یا ... ؟
جدا از بررسی ذات آثار مدرن و دلایل آنها ، موضوعی که می توان به آن پرداخت سادگی در عین پختگی می باشد . پروژه ی کنونی توسط یک تیم برزیلی برای یک واحد مسکونی طراحی شده است . به وضوح می توان مشاهده کرد که چگونه توجه به دیتیل و عناصر جزئی می توانند در یک عنصر معماری ساده کار را به تکامل برسانند .
برای نمونه می توان
در منطقه ی بسیار قدیمی اسپانیا ، استدیو ازبیلت ، مکانی بسیار فرسوده ، کم نور ، و کوچک را بازسازی نموده است . مکانی که برای روحیه ی طراحان بسیار بد و نامناسب بود چرا که یکی از نیاز های اساسی برای یک طراح ، محیطی باز و پر نور است . اما مشاهده خواهیم کرد که چگونه این مکان بسیار کوچک تبدیل به یک استدیو ی بسیار کاربردی شده است .
آیا ما نیز با اندکی تغییر و تحول در محیط کار خویش نمی توانیم کیفیتی به مراتب بالا تر از آنچه هم اکنون تجربه می کنیم ایجاد نماییم؟
